هوش مصنوعی: این شعر سعدی به زیبایی و عشق می‌پردازد. شاعر از زیبایی بی‌نظیر معشوق سخن می‌گوید و تأکید می‌کند که هیچ چیز در جهان قابل مقایسه با او نیست. همچنین، شاعر به وفاداری و عشق بی‌قید و شرط خود اشاره می‌کند و بیان می‌دارد که هیچ چیز نمی‌تواند او را از معشوق دور کند.
رده سنی: 16+ این شعر حاوی مفاهیم عمیق عشق و زیبایی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از زبان و اصطلاحات قدیمی ممکن است برای سنین پایین‌تر چالش‌برانگیز باشد.

غزل ۲۰۴

گر گویمت که سروی سرو این چنین نباشد
ور گویمت که ماهی مه بر زمین نباشد

گر در جهان بگردی و آفاق درنوردی
صورت بدین شگرفی در کفر و دین نباشد

لعلست یا لبانت قندست یا دهانت
تا در برت نگیرم نیکم یقین نباشد

صورت کنند زیبا بر پرنیان و دیبا
لیکن بر ابروانش سحر مبین نباشد

زنبور اگر میانش باشد بدین لطیفی
حقا که در دهانش این انگبین نباشد

گر هر که در جهان را شاید که خون بریزی
با یار مهربانت باید که کین نباشد

گر جان نازنینش در پای ریزی ای دل
در کار نازنینان جان نازنین نباشد

ور زان که دیگری را بر ما همی‌گزیند
گو برگزین که ما را بر تو گزین نباشد

عشقش حرام بادا بر یار سروبالا
تردامنی که جانش در آستین نباشد

سعدی به هیچ علت روی از تو برنپیچد
الا گرش برانی علت جز این نباشد
وزن: مفعول فاعلاتن مفعول فاعلاتن (مضارع مثمن اخرب)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل ۲۰۳
گوهر بعدی:غزل ۲۰۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.