هوش مصنوعی: این شعر از سعدی به بیان رفتارهای متناقض و گاه مهربانانه افراد قدرتمند و زیبارویان می‌پردازد. شاعر از بی‌وفایی و جفای زیبارویان و پادشاهان شکایت می‌کند، اما در عین حال به مهربانی‌های آن‌ها نیز اشاره می‌کند. او از عشق و اشتیاق خود به زیبارویان سخن می‌گوید و از جامعه انتقاد می‌کند که چنین رفتاری را گناه می‌دانند. در نهایت، شاعر به خواننده توصیه می‌کند که به او توجه کند و از رفتارهای مهربانانه‌اش بهره ببرد.
رده سنی: 16+ این شعر حاوی مفاهیم عمیق عاشقانه و انتقادهای اجتماعی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی از مفاهیم مانند جفا و بی‌وفایی نیاز به تجربه و درک بیشتری از روابط انسانی دارد.

غزل ۲۵۰

خوبرویان جفاپیشه وفا نیز کنند
به کسان درد فرستند و دوا نیز کنند

پادشاهان ملاحت چو به نخجیر روند
صید را پای ببندند و رها نیز کنند

نظری کن به من خسته که ارباب کرم
به ضعیفان نظر از بهر خدا نیز کنند

عاشقان را ز بر خویش مران تا بر تو
سر و زر هر دو فشانند و دعا نیز کنند

گر کند میل به خوبان دل من عیب مکن
کاین گناهیست که در شهر شما نیز کنند

بوسه‌ای زان دهن تنگ بده یا بفروش
کاین متاعیست که بخشند و بها نیز کنند

تو ختایی بچه‌ای از تو خطا نیست عجب
کان که از اهل صوابند خطا نیز کنند

گر رود نام من اندر دهنت باکی نیست
پادشاهان به غلط یاد گدا نیز کنند

سعدیا گر نکند یاد تو آن ماه مرنج
ما که باشیم که اندیشه ما نیز کنند
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل ۲۴۹
گوهر بعدی:غزل ۲۵۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.