هوش مصنوعی:
این متن شعری است که از عشق و عاشقی سخن می‌گوید و از لحظات عاشقانه و بیداری در شب صحبت می‌کند. شاعر از خروس به عنوان نماد بیداری و از عشاق به عنوان کسانی که هنوز از عشق سیر نشده‌اند یاد می‌کند. همچنین، از زیبایی یار و لحظات ناب عاشقانه سخن می‌گوید.
رده سنی:
16+
این متن دارای مفاهیم عاشقانه و ادبی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و مفاهیم عمیق ادبی نیاز به سطحی از بلوغ فکری و تجربه دارد که معمولاً در سنین بالاتر یافت می‌شود.
غزل ۳۱۸
امشب مگر به وقت نمی‌خواند این خروس
عشاق بس نکرده هنوز از کنار و بوس
پستان یار در خم گیسوی تابدار
چون گوی عاج در خم چوگان آبنوس
یک شب که دوست فتنه خفتست زینهار
بیدار باش تا نرود عمر بر فسوس
تا نشنوی ز مسجد آدینه بانگ صبح
یا از در سرای اتابک غریو کوس
لب بر لبی چو چشم خروس ابلهی بود
برداشتن بگفته بیهوده خروس
عشاق بس نکرده هنوز از کنار و بوس
پستان یار در خم گیسوی تابدار
چون گوی عاج در خم چوگان آبنوس
یک شب که دوست فتنه خفتست زینهار
بیدار باش تا نرود عمر بر فسوس
تا نشنوی ز مسجد آدینه بانگ صبح
یا از در سرای اتابک غریو کوس
لب بر لبی چو چشم خروس ابلهی بود
برداشتن بگفته بیهوده خروس
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
۱۱۷۱
حمایت مالی از گوهرین
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل ۳۱۷
گوهر بعدی:غزل ۳۱۹
نظرها و حاشیه ها
مهناز
۱۳۹۹/۵/۱۰ ۱۱:۱۵
لب بر لبی چو چشم خروس ابلهی بود. برداشتن به گفته بیهوده خروس .
مشبه و مشبه و به - وجه شبه - ادات تشبیه - و نوع تشبیه را به اعتبار طرفین در بیت بالا پیدا کنید
میشه لطفا کمکم کنید
