هوش مصنوعی: این شعر از خیام، با تصاویری از خزان، شراب و عشق، به مفاهیمی چون گذر زمان، لذت‌های زودگذر، رنج‌های عشق و فلسفه‌ی زندگی می‌پردازد. شاعر با استفاده از استعاره‌هایی مانند باد خزان، جام شراب و موج شراب، به بیان احساسات عمیق انسانی و تأملات فلسفی می‌پردازد.
رده سنی: 16+ این شعر حاوی مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی است که درک آن‌ها به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی نیاز دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده و مفاهیم انتزاعی ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.

شمارهٔ ۲۲۶

کنون که باد خزان فرش لعل فام کشید
خوش آنکه در صف مستان نشست و جام کشید

دلم که جام نگون داشت سالها چو حباب
ببین که موج شرابش چسان بدام کشید

خزان در آمدن آن سوار حاضر بود
که در رهش ورق زر باحترام کشید

فلک بداد مرادم چنانکه دل می خواست
ولی ز هر سر مویم صد انتقام کشید

شدم اسیر شکار افگنی که صد باره
سنان بدیده ی شیران تیز گام کشید

هزار جرعه ی فیضست در قرابه ی عشق
خوش آن حریف که این باده را تمام کشید

چگونه لذت ذوق وصال دریابد
ز یار هر که نه بعد از فراق کام کشید

خوش آن فتاده که هر چند یار سرکش بود
بگرمی نفسش بر کنار بام کشید

بسیل داد فغانی روان سفینه ی عشق
نه نام ننگ شنید و نه ننگ نام کشید
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۲۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۲۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.