هوش مصنوعی: این متن شعری عرفانی و اخلاقی است که بر اهمیت عشق یکرنگ، پاکی دل، و رهایی از تعلقات دنیوی تأکید دارد. شاعر از مفاهیمی مانند می‌نوشی، قلندری، و فنا در عشق سخن می‌گوید و به مخاطب توصیه می‌کند که از دلبستگی‌های گذرا دوری کند و به جایگاه حقیقی خود بیاندیشد.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن برای مخاطبان کم‌سن‌وسال دشوار است. همچنین، برخی اشاره‌ها به می‌نوشی و مفاهیم مرتبط با آن ممکن است برای گروه‌های سنی پایین‌تر نامناسب باشد.

شمارهٔ ۵۶۲

تا کی نشان خویش بظلمت فرو بری
یکرنگ عشق باش که نامی برآوری

آیینه پاک دار چه حاجت بجام جم
اکنون که دست داد صفای قلندری

آب حیات نیز نماند عزیز من
می نوش و محو ساز خیال سکندری

آب و هوای میکده خون لعل می کند
آنجا بباد ده ورق کیمیا گری

پروانه وار کشته ی آن بزم دلکشم
کش میل نقل و باده بدام آورد پری

بس مرغ دل کباب شود تا تو یکزمان
در سایه ی گلی بنشینی و می خوری

باید متاع خوب نه بازار گرم از آنک
دایم به یک هوا نبود طبع مشتری

جایی که سر طور مسلم نداشتند
نادان چگونه پیش برد سحر سامری

افروختی چراغ فغانی بیک نظر
آری همین بود صفت ذره پروری
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۵۶۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۵۶۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.