هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه از سعدی، زیبایی و جمال معشوق را با عناصر طبیعت مانند ماه، خورشید و گل‌ها مقایسه می‌کند. شاعر از عشق و درد ناشی از آن سخن می‌گوید و بیان می‌کند که هیچ چیز در جهان به زیبایی معشوق نیست. او از نبود مهربانی و وصال معشوق شکایت کرده و احساس ناامیدی و زوال خود را بیان می‌کند.
رده سنی: 16+ این شعر حاوی مفاهیم عمیق عاشقانه و احساسی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تشبیهات پیچیده نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارد.

غزل ۴۹۲

ای باغ حسن چون تو نهالی نیافته
رخساره زمین چو تو خالی نیافته

تابنده‌تر ز روی تو ماهی ندیده چرخ
خوشتر ز ابروی تو هلالی نیافته

بر دور عارض تو نظر کرده آفتاب
خود را لطافتی و جمالی نیافته

چرخ مشعبد از رخ تو دلفریبتر
در زیر هفت پرده خیالی نیافته

خود را به زیر چنگل شاهین عشق تو
عنقای صبر من پر و بالی نیافته

تا کی ز درد عشق تو نالد روان من
روزی به لطف از تو مثالی نیافته

افتاده در زبان خلایق حدیث من
با تو به یک حدیث مجالی نیافته

زایل شود هر آن چه به کلی کمال یافت
عمرم زوال یافت کمالی نیافته

گلبرگ عیش من به چه امید بشکفد
از بوستان وصل شمالی نیافته

سعدی هزار جامه به روزی قبا کند
یک مهربانی از تو به سالی نیافته
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل ۴۹۱
گوهر بعدی:غزل ۴۹۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.