هوش مصنوعی:
این شعر سعدی به توصیف زیبایی و جذابیت یک معشوق می‌پردازد که در مجلس بزم حضور دارد. شاعر از زیبایی چهره، موها و لب‌های معشوق سخن می‌گوید و او را با عناصر طبیعی مانند خورشید و ماه مقایسه می‌کند. همچنین، شاعر به فروتنی و سادگی معشوق اشاره می‌کند و اذعان می‌دارد که هرگز به پای او نخواهد رسید.
رده سنی:
16+
این شعر حاوی مفاهیم عاشقانه و توصیفات ظریف از زیبایی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از اصطلاحات و تشبیهات پیچیده‌تر نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارد.
غزل ۴۹۳
سرمست بتی لطیف ساده
در دست گرفته جام باده
در مجلس بزم باده نوشان
بسته کمر و قبا گشاده
افتاده زمین به حضرت او
گردونش به خدمت ایستاده
خورشید و مهش ز خوبرویی
سر بر خط بندگی نهاده
خورشید که شاه آسمان است
در عرصه حسن او پیاده
وه وه که بزرگوار حوریست
از روزن جنت اوفتاده
لعلش چو عقیق گوهرآگین
زلفش چو کمند تاب داده
در گلشن بوستان رویش
زنگی بچگان ز ماه زاده
سعدی نرسد به یار هرگز
کاو شرمگن است و یار ساده
در دست گرفته جام باده
در مجلس بزم باده نوشان
بسته کمر و قبا گشاده
افتاده زمین به حضرت او
گردونش به خدمت ایستاده
خورشید و مهش ز خوبرویی
سر بر خط بندگی نهاده
خورشید که شاه آسمان است
در عرصه حسن او پیاده
وه وه که بزرگوار حوریست
از روزن جنت اوفتاده
لعلش چو عقیق گوهرآگین
زلفش چو کمند تاب داده
در گلشن بوستان رویش
زنگی بچگان ز ماه زاده
سعدی نرسد به یار هرگز
کاو شرمگن است و یار ساده
وزن: مفعول مفاعلن فعولن (هزج مسدس اخرب مقبوض محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل ۴۹۲
گوهر بعدی:غزل ۴۹۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
