هوش مصنوعی: این شعر از سعدی بیانگر ناراحتی و شکایت از بی‌وفایی و بی‌مهری معشوق است. شاعر از این که معشوق بدون دلیل و بی‌جرم و خطا، محبت و توجه خود را از او دریغ کرده، ابراز ناراحتی می‌کند. او به یاد می‌آورد که چگونه برای معشوق از دیگران چشم پوشیده و تنها به او دل بسته بود، اما اکنون معشوق بی‌دلیل از او روی گردانده است.
رده سنی: 16+ این شعر دارای مفاهیم عمیق عاطفی و عاشقانه است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، درک کامل این شعر نیاز به آشنایی با ادبیات کلاسیک فارسی و مفاهیم پیچیده‌تر عشق و وفاداری دارد.

غزل ۵۲۹

سست پیمانا به یک ره دل ز ما برداشتی
آخر ای بد عهد سنگین دل چرا برداشتی

نوع تقصیری تواند بود ای سلطان عشق
تا به یک ره سایه لطف از گدا برداشتی

گفته بودی با تو در خواهم کشیدن جام وصل
جرعه‌ای ناخورده شمشیر جفا برداشتی

خاطر از مهر کسان برداشتم از بهر تو
چون تو را گشتم تو خود خاطر ز ما برداشتی

لعل دیدی لاجرم چشم از شبه بردوختی
در پسندیدی و دست از کهربا برداشتی

شمع برکردی چراغت بازنامد در نظر
گل فرا دست آمدت مهر از گیا برداشتی

دوست بردارد به جرمی یا خطایی دل ز دوست
تو خطا کردی که بی جرم و خطا برداشتی

عمرها در زیر دامن برد سعدی پای صبر
سر ندیدم کز گریبان وفا برداشتی
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل ۵۲۸
گوهر بعدی:غزل ۵۳۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.