هوش مصنوعی: این متن شعری از سعدی است که در آن شاعر از زیبایی و جذابیت معشوق سخن می‌گوید و تأثیر عمیق او بر دیگران را توصیف می‌کند. شاعر از معشوق به عنوان موجودی اسرارآمیز یاد می‌کند که حتی صوفیان را از توبه بازمی‌دارد و زیبایی او به حدی است که نقاشان از کشیدن تصویرش توبه می‌کنند. شاعر همچنین به وفاداری و عشق خود به معشوق اشاره می‌کند و بیان می‌کند که حتی اگر درهای دیگران را به روی خود ببندد، درِ قلبش همیشه به روی معشوق باز خواهد بود.
رده سنی: 16+ این متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی از مفاهیم مانند توبه و عرفان نیاز به سطحی از بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارند تا به درستی درک شوند.

غزل ۵۴۷

خانه صاحب نظران می‌بری
پرده پرهیزکنان می‌دری

گر تو پری چهره نپوشی نقاب
توبه صوفی به زیان آوری

این چه وجود است نمی‌دانمت
آدمیی یا ملکی یا پری

گر همه سرمایه زیان می‌کند
سود بود دیدن آن مشتری

نسخه این روی به نقاش بر
تا بکند توبه ز صورتگری

با تترت حاجت شمشیر نیست
حمله همی‌آری و دل می‌بری

گر تو در آیینه تأمل کنی
صورت خود باز به ما ننگری

خسرو اگر عهد تو دریافتی
دل به تو دادی که تو شیرین‌تری

گر دری از خلق ببندم به روی
بر تو نبندم که به خاطر دری

سعدی اگر کشته شود در فراق
زنده شود چون به سرش بگذری
وزن: مفتعلن مفتعلن فاعلن (سریع مطوی مکشوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل ۵۴۶
گوهر بعدی:غزل ۵۴۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.