هوش مصنوعی: این متن شعری است که به توصیف زیبایی‌های طبیعت، شراب‌خواری، و شادی‌های زندگی می‌پردازد. در آن از عناصری مانند باغ، اشک سحاب، شراب، موسیقی، و فصل بهار استفاده شده است. همچنین، به موضوعاتی مانند توبه‌شکنی، رمضان، و مدح اهل بیت اشاره دارد. شاعر از زندگی لذت‌بردن و دوری از غم را توصیه می‌کند.
رده سنی: 18+ این متن شامل مضامینی مانند شراب‌خواری و توبه‌شکنی است که ممکن است برای مخاطبان زیر 18 سال مناسب نباشد. همچنین، درک برخی از مفاهیم عمیق و استعاره‌های شعری نیاز به بلوغ فکری دارد.

شمارهٔ ۹۸

علی الصباح که ریزد بباغ اشک سحاب
بعذر توبه شکن میکشان مست و خراب

از آن شراب شبانه کرم کن ایساقی
که تا زخاطر مستان بری کسالت خواب

خمار و خواب زسر کی رود مگر از می
قدح بیار پیا پی مکن دریغ شراب

اگرچه در رمضان بسته بود میخانه
هزار شکر گشودش مفتح الابواب

گذشت آنکه زدی طبل را بزیر گلیم
بگو مغنی مجلس ببانگ و چنگ رباب

صلای عیش بنوروز داده است ملک
غمین دگر ننشینند یا اولی الالباب

مهل به بیهده فیض سحاب در گلزار
که مغتنم شمری فیض صحبت اصحاب

تهی و ساده عیش و نشاط در بستان
برغم دشمن بدگوی و شادی احباب

ترانه گوی عنادل زمقدم گل نو
غزل سرائی آشفته مدحت اطیاب

کدام سلسله پاکان نبی و آل کرام
خصوص آنکه بغیب اندر است و بسته نقاب
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۹۷
گوهر بعدی:شمارهٔ ۹۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.