سوره فتح دعای نصر دعای توسل
عبارات مورد جستجو در ۹۹۳۹ گوهر پیدا شد:
نظیری نیشابوری : رباعیات
شمارهٔ ۴
برو به گوهر
اسرار گلستان به بصارت دریاب
مرغان بخروشند عبارت دریاب
ز آیینه گل کرشمه نرگس را
دریافته سرو باغ اشارت دریاب
نظیری نیشابوری : رباعیات
شمارهٔ ۱۲
برو به گوهر
فصلی که چمن شور در احباب انداخت
مطرب سر زلف نغمه در تاب انداخت
بیتی بادا گر نسرودم چه عجب
غم طبع مرا سفینه در آب انداخت
نظیری نیشابوری : رباعیات
شمارهٔ ۲۴
برو به گوهر
گلبرگ چو گونه های الوانت نیست
خورشید به نور دل تابانت نتیست
از صبح بیاض گردنت خور بدمد
جز نور به مشرق گریبانت نیست
نظیری نیشابوری : رباعیات
شمارهٔ ۲۹
برو به گوهر
دل خنده به غنچه کرد خندیدن داشت
نالید به عندلیب نالیدن داشت
چون در ته نخل گل کمر بگشادیم
چیدیم گلی ز شاخ گل چیدن داشت
نظیری نیشابوری : رباعیات
شمارهٔ ۳۰
برو به گوهر
یک بلبل خوش نوا و صد انجمن است
یک سرو سرافراز و هزاران چمن است
خوش گویی من بلند آوازه به اوست
زان نوع که سرفرازی او ز من است
نظیری نیشابوری : رباعیات
شمارهٔ ۴۴
برو به گوهر
تا باغ به دست باغبان خواهد بود
گل خواهد کرد و گلفشان خواهد بود
حسن رخ گل پرده دری خواهد کرد
گر در پس صد پرده نهان خواهد بود
نظیری نیشابوری : رباعیات
شمارهٔ ۴۷
برو به گوهر
طوفان شد و سبزه ام به آبی نرسد
کشتم به ترشح سحابی نرسد
سوزد عطشم اگرچه از سایه ابر
هرگز قدمم به آفتابی نرسد
نظیری نیشابوری : رباعیات
شمارهٔ ۵۰
برو به گوهر
صبحست و خروش بلبلان می آید
برخیز که سنگ در فغان می آید
این ناله مرغان سحر پیغامیست
کز بیداران به خفتگان می آید
نظیری نیشابوری : رباعیات
شمارهٔ ۶۰
برو به گوهر
نی طعم می است تا دگرگون گردد
نی خم که تهی شود چو وارون گردد
صد روزن اگر ببندی و بگشایی
کی پرتو خور ناقص و افزون گردد
نظیری نیشابوری : رباعیات
شمارهٔ ۶۷
برو به گوهر
لعل تو ز طبله شهد بر گوشه کشید
خط عسلیت گرد رخ گشت پدید
یا عکس شفق به دامن صبح افتاد
یا پرتو خورشید به خورشید تنید
نظیری نیشابوری : رباعیات
شمارهٔ ۷۳
برو به گوهر
گل طرف کلاه بر بناگوش افکند
پوشید لباس روز و شب پوش افکند
مشاطه باد شانه زد جعد شمیم
وز هر طرفیش طره بر دوش افکند
نظیری نیشابوری : رباعیات
شمارهٔ ۸۱
برو به گوهر
ای بلبل بی قرار غوغا بردار
بخروش و گره از دل شیدا بردار
خوبی بهار شد به افسوس بنال
گل می رود از قفاش آوا بردار
نظیری نیشابوری : رباعیات
شمارهٔ ۸۹
برو به گوهر
گلشن که بهار ساخته جانورش
طاووس نگارین شده پا تا به سرش
ترسند که از شکفتگی برپرد
بافند ز ابر دام بر بال و پرش
نظیری نیشابوری : رباعیات
شمارهٔ ۹۲
برو به گوهر
می آمد و صد سپاه ناز از دنبال
جولان به زمین و آسمانش پامال
یک دیدن و کشور از جنون شورانگیز
یک جلوه و عالم از پری مالامال
نظیری نیشابوری : رباعیات
شمارهٔ ۱۰۳
برو به گوهر
گر دوری ازان طرف گلستان دارم
از هر چمنش هزاردستان دارم
زافسانه مستی گل و بلبل او
هر گوشه که محفلیست مستان دارم
نظیری نیشابوری : رباعیات
شمارهٔ ۱۲۲
برو به گوهر
خوش رست چمن رشته خارا برچین
خوش یافت بهار پر ز دیبا برچین
بلبل به خراش سینه آوا بشکست
از سایه گل خرده مینا برچین
نظیری نیشابوری : رباعیات
شمارهٔ ۱۳۶
برو به گوهر
از ابر به کشتزار بایسته تری
وز باد به نوبهار شایسته تری
هر شام من از فراق تو خسته ترم
هر صبح تو از زحمت من رسته تری
نظیری نیشابوری : رباعیات
شمارهٔ ۱۳۹
برو به گوهر
ای از تو صور نگار هرجا کوری
زیب از تو دهد به عاریت هر عوری
هرکس مثلی به عقل خود می آرد
نوروز و دهست و روستایی سوری
واعظ قزوینی : غزلیات
شمارهٔ ۳
برو به گوهر
تا زنده است دل، نیست لذت پذیر دنیا
کی میشود نمک سود، ماهی ز شور دریا؟!
چون سایه، چند افتی در پای قصر و ایوان؟
بردار دست از شهر، بگذار سر بصحرا
با سوز عشق باشد، روشن طریق مقصد
آتش بلد نخواهد هرگز براه بالا
با کوچکان بیامیز تا روشناس گردی
گرچه جلی بود خط، بی نقطه نیست خوانا
ای نوجوان مکش سر، از پندهای واعظ
از اره زخمها خورد، تا شد نهال رعنا
واعظ قزوینی : غزلیات
شمارهٔ ۱۹
برو به گوهر
بهار است و از اشکم گل به دامن میکند صحرا
ز جوش لاله یا خون گریه بر من میکند صحرا
نیفتد تا براه عاقلی از بیخودی مجنون
به هر سو آتشی از لاله روشن میکند صحرا
لباس بی لباسی برقد دیوانه میدوزد
که از جو رشته و از خار سوزن میکند صحرا
ز یک روزن که باشد در سرا روشن شود محفل
سراسر این جهان را بر تو روزن می کند صحرا
مخور غم خرمیها هست از پی تیره روزی را
چراغ گل زدود ابر روشن میکند صحرا
نه خاراست آنکه در پا میخلد هرگام مجنون را
زدل خار غمش بیرون بسوزن میکند صحرا
ازین بی آبرو مردم رمیدن زنده ام دارد
کند با ماهیان بحر آنچه بامن میکند صحرا
چرا مجنون نگردد روز و شب بر گرد او واعظ
غبارش پاک از خاطر به دامن می کند صحرا