سوره فتح دعای نصر دعای توسل
عبارات مورد جستجو در ۲۳۵۹۳ گوهر پیدا شد:
حزین لاهیجی : رباعیات
شمارهٔ ۶۶
برو به گوهر
دوران به نشاط و غم صلایی زد و رفت
بلبل ز سر شاخ، نوایی زد و رفت
گل نیز شکرخند به جایی زد و رفت
آمد رگ ابر، هایهایی زد و رفت
حزین لاهیجی : رباعیات
شمارهٔ ۶۸
برو به گوهر
بسته ست زبانم و بیان در سیر است
تن ساکن اگر بود، روان در سیر است
آواره تر از توست، کلام تو حزین
برگرد جهان گشت و همان در سیر است
حزین لاهیجی : رباعیات
شمارهٔ ۷۱
برو به گوهر
گر خاک شوی، در ره دلدار خوش است
ور نازکشی، ناز خریدار خوش است
در خواری عشق، خودفروشیست، هنر
افسانهٔ ما بر سر بازار خوش است
حزین لاهیجی : رباعیات
شمارهٔ ۷۳
برو به گوهر
اندوه جهان و شادمانی همه هیچ
سرمایهٔ روزگارِ فانی همه هیچ
یاد این سخن از تجربه کاران دارم
غیر از غم یار جاودانی همه هیچ
حزین لاهیجی : رباعیات
شمارهٔ ۷۶
برو به گوهر
با تنگدلی حوصلهٔ ماست فراخ
در دیدهٔ ما یکی بود گلخن و کاخ
ما سینه زنیم بر در و بام قفس
چندان که پرد مرغ چمن شاخ به شاخ
حزین لاهیجی : رباعیات
شمارهٔ ۷۸
برو به گوهر
گر طالع پست، نارساییها کرد
ور اشهب عمر، بادپاییها کرد
رسم عجبی نبود و آیین نوی
گر قحبهٔ دهر، بی وفایی ها کرد
حزین لاهیجی : رباعیات
شمارهٔ ۹۴
برو به گوهر
گفتم ز غمت غنچهٔ دل وا نشود
گفتا چه فضولی ست، شود یا نشود
بیهوده چه نالی از گرانباری دل؟
گر غم غم ماست، بار دلها نشود
حزین لاهیجی : رباعیات
شمارهٔ ۱۰۱
برو به گوهر
عاقل تحصیل علم بیجا چه کند؟
در خرکده زمانه، دانا چه کند؟
خواهی که به عیش بگذرد، زر به کف آر
معشوقهٔ نان، قُلْتُ و قُلنا چه کند؟
حزین لاهیجی : رباعیات
شمارهٔ ۱۰۳
برو به گوهر
دنیا طلب دنی، به دنیا ارزد
مفتون تمنا به تمنا ارزد
در عالم ایجاد ندیدیم حزین
چیزی که به دلبستگی ما ارزد
حزین لاهیجی : رباعیات
شمارهٔ ۱۱۶
برو به گوهر
آنجا که رسوم ما و من برخیزد
ناسازی شیخ و برهمن برخیزد
پرچین نشود جبههٔ یکتایی او
موجی اگر از بحر کهن برخیزد
حزین لاهیجی : رباعیات
شمارهٔ ۱۱۸
برو به گوهر
سامانی و ثروتی نشد جمع، چه شد؟
بازیچهٔ دولتی نشد جمع، چه شد؟
گر عاقلی، از فقر پریشان نشوی
سرمایهٔ حسرتی نشد جمع، چه شد؟
حزین لاهیجی : رباعیات
شمارهٔ ۱۲۹
برو به گوهر
گر نوح و دعای غرق، این دم می شد
دنیا یک دم به کام آدم می شد
تا این همه کثرت اندکی کم می شد
طاعون خری، کاش به عالم میشد
حزین لاهیجی : رباعیات
شمارهٔ ۱۴۴
برو به گوهر
گردد چو خراب تن، چه غم؟ جان باشد
ویران چو شود حباب، عمّان باشد
داد و ستد عشق زیانش سود است
گر جان برود چه باک؟ جانان باشد
حزین لاهیجی : رباعیات
شمارهٔ ۱۵۸
برو به گوهر
بس بوالعجب است زیر این چرخ اثیر
عبرتکده ای ست در نظر، عالم پیر
جان گشته به قید تن گرفتار، حزین
سیمرغ به دام عنکبوت است اسیر
حزین لاهیجی : رباعیات
شمارهٔ ۱۶۶
برو به گوهر
در راه خطیری که نشیب است و فراز
کورانه به پای خفتهٔ خویش مناز
تو مور ضعیف و صید معنی ست شگرف
مگشا پر پشّه را به جولانگه باز
حزین لاهیجی : رباعیات
شمارهٔ ۱۷۶
برو به گوهر
پنهان به سیه خانهٔ حرف است نقط
با آنکه ز نقطه شد پدید آن همه خط
یک نقطهٔ توحید درین دایره هاست
گر مردمک دیده نیفتد به غلط
حزین لاهیجی : رباعیات
شمارهٔ ۱۸۳
برو به گوهر
میزان حقیم و امتحان و لَکَ لک ؟
تا باز نماییم گران را ز سبک
از ما نَرَمی چگونه، ای حیزِ خنک
ما بدرِ تمامیم و کتان تو تنک
حزین لاهیجی : رباعیات
شمارهٔ ۱۸۴
برو به گوهر
گر نیست مرا طالع فیروز چه باک؟
ور طبع نگردد الفت آموز چه باک؟
باید چو ز همدمان بریدن پیوند
گر هم نفسی نباشد امروز چه باک؟
حزین لاهیجی : رباعیات
شمارهٔ ۱۹۰
برو به گوهر
آنم که به ملک نیستی سلطانم
با سامانم اگر چه بی سامانم
دیری ست چو آسیا درین کهنه سرا
سرگردانم که از چه سرگردانم
حزین لاهیجی : رباعیات
شمارهٔ ۲۰۳
برو به گوهر
از ظلمت هستی خود آزاده منم
چون شمع به زیرتیغ، استاده منم
پیمانهٔ مشرب حریفان خالی ست
خمخانهء چرخ راکهن باده منم