چون نیست ره که بر سر کوی تو بگذریم
بگذار آینه که به عکس تو بنگریم

گاهی ز زهد خشک به جانم که از خمار
آن به که راه مسجد و میخانه نسپریم

در نزد پاسبان تو او راست عزتی
دیدی که از سگی به در دوست کمتریم

ما از شعاع پیر مغان آفریده ایم
خاکستریم لیک چو بشکافی اخگریم

آئینه ایم و زنگ تعلق گرفته ایم
ساقی شراب صاف بده گر مکدریم

ترشد دماغ شیخ ز تأثیر نوبهار
زین پس به بانگ چنگ به گلزار می خوریم

هر موی گر زبان شود اندر بدن مرا
نتوان یک از هزار ز شکر تو بشمریم

ساقی اگر تو دست نگیری بساغرم
ما داوری زدست تو بر داور آوریم

آن پیر باده خانه وحدت علی که ما
جویای خاک پاش نه خواهان کوثریم

صورت پرست نیستم ای برهمن برو
معنی چو نیست از بت و بتخانه بگذریم

شاید که یک از این دو قبول وی او فتد
دستی بدل گرفته دگر دست بر سریم

گر نیست ره بحلقه احباب او مرا
آشفته حلقه وار مجاور بر آن دریم

«آشفتهٔ شیرازی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir