مشتری غاشیه مهر تو بر دوش کشد
آسمان حلقه پیمان تو در کوش کشد

اثر لطف صدای سخنت در دل کوه
سنگ را داغ بیان از پی مفروش کشد

ماتم خصم تو را غاشیه شقه ابر
مهر زرین گله اندر شب شبپوش کشد

عقل شاگردی رای تو کند ورنه قضاش
در شمار بدل کار فراموش کشد

ماه بر مذهب توقیع تو از خط کلف
برقع غالیه بر سیم بُنا گوش کشد

خصم گوید من و پس چون همه ی بیخردان
دوش حمال کند تا سر مدهوش کشد

صعوه باز خر کی نیست که باوزن دودانگ
لاف مرغی زند و بازی برموش کشد