هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه بیانگر احساسات شاعر نسبت به معشوق است. شاعر از زیبایی معشوق، دوگانگی احساسات خود، ناامیدی از وصال، و شوق دیدار سخن می‌گوید. همچنین، اشاره‌ای به فضولی دیگران و بی‌ادبی‌های عاشقانه دارد.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مضامین عاشقانه پیچیده و احساسات عمیق است که درک آن برای نوجوانان جوان‌تر ممکن است دشوار باشد. همچنین، برخی از مفاهیم مانند ناامیدی و دوگانگی احساسات نیاز به بلوغ عاطفی دارد.

شمارهٔ ۱۰۶

بدو گیسو مه روی تو نچندان عجب است
عرصه جلوه خورشید میان دو شب است

جان شیرین بکدامین بسپارم چه کنم
دو دلم در دل من تا هوس آن دو لب است

نه وفا از تو بدل می گذرانم نه وصال
جان ندادم بتو نومیدی من زین سبب است

نیست مقدور کسی لذت ادراک وصال
طالبان ذوق که دارند همان در طلب است

پیش تو کام دل خود بزبان چون آرم
ز من اظهار تمنا بتو ترک ادب است

شوق لعل تو مرا در الم و غم دارد
گر چه کیفیت می موجب ذوق و طرب است

گفتم ای شوخ فضولی بتو میلی دارد
گفت زین بی ادبیهاست که اینش لقب است
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۰۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۰۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.