بخت بد بی اختیار از کوی یارم می برد
بی قرارم می کند بی اختیارم می برد

چون نگریم در طریق عشق ترک اعتبار
در میان پاکبازان اعتبارم می برد

التفاتی نیست بر حالم ز اهل این دیار
وه که این بی التفاتی زین دیارم می برد

تا چه بد کردم درین کشور که بهر کام دل
آنکه با صد عزتم آورد خوارم می برد

وه چه حالست این که دور دون بدین محنت سرا
شادمان می آورد هر بار زارم می برد

بر سر آن کوی تا یابم بکام دل قرار
چرخ خاکم کرده بود اکنون غبارم می برد

من فضولی نیستم سرگشته عالم بخود
اینچنین بی خود بهر سو روزگارم می برد