هوش مصنوعی:
این متن شعری عاشقانه است که در آن شاعر از نوسانات رفتار معشوق، درد عشق و بی‌وفایی او شکایت می‌کند. همچنین به تقدیر و حکمت الهی در زندگی اشاره دارد.
رده سنی:
16+
محتوا شامل مفاهیم عاشقانه و احساسی پیچیده است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین برخی از اشارات به درد و رنج عشق نیاز به بلوغ عاطفی دارد.
شمارهٔ ۱۷۵
گاه لطفی می نماید گه جفایی می کند
شوخی آن طفل هر دم اقتضایی می کند
آه ازان نورس که گه رخ می نماید گاه زلف
هر زمان ما را گرفتار بلایی می کند
هر طرف صد مبتلا دارد ولی از سرکشی
او کجا پروای حال مبتلایی می کند
کار من عشقست جز کویت ندارم هیچ جا
هر کسی تدبیر کار خود ز جایی می کند
وعده مهر و وفا تا کی دهد آن تندخو
وقت شد گر وعده خود را وفایی می کند
خون شود یارب که بربودست صبر و طاقتم
دل که هر دم آرزوی دلربایی می کند
حاکم تقدیر در هر کار حکمی کرده است
هر که می گیرد خلاف او خطایی می کند
بنده لعل لب یارم فضولی کان طبیب
درد دل در هر که می بیند دوایی می کند
شوخی آن طفل هر دم اقتضایی می کند
آه ازان نورس که گه رخ می نماید گاه زلف
هر زمان ما را گرفتار بلایی می کند
هر طرف صد مبتلا دارد ولی از سرکشی
او کجا پروای حال مبتلایی می کند
کار من عشقست جز کویت ندارم هیچ جا
هر کسی تدبیر کار خود ز جایی می کند
وعده مهر و وفا تا کی دهد آن تندخو
وقت شد گر وعده خود را وفایی می کند
خون شود یارب که بربودست صبر و طاقتم
دل که هر دم آرزوی دلربایی می کند
حاکم تقدیر در هر کار حکمی کرده است
هر که می گیرد خلاف او خطایی می کند
بنده لعل لب یارم فضولی کان طبیب
درد دل در هر که می بیند دوایی می کند
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۷۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۷۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
