هوش مصنوعی: این متن به بیان دردها و رنج‌های درونی شاعر می‌پردازد که با تصاویر شاعرانه‌ای مانند گریه خونبار، دل نامرد، و عاجز بودن از بند علایق توصیف شده است. شاعر از ناامیدی، از دست دادن آرزوها و نزدیکی به فنا سخن می‌گوید.
رده سنی: 16+ متن دارای مضامین عمیق عرفانی و احساسی است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.

شمارهٔ ۶۷

زخم کاری، می برازد بر دل پردرد ما
گریه خونبار میزیبد برنگ زرد ما

هر نفس چون شاهدان با آرزوی خفته است
عرض ما را داد بر باد این دل نامرد ما

همچو گل ما عاجز بند علایق نیستیم
میکشد زود از کف شیرازه دامن فرد ما

هر نسیمی کآمد از کویش به بادم داد و رفت
سرسری نگذشت هرگز صرصری از گرد ما

راه هستی طی شد و شهر فنا نزدیک گشت
زین سفر واعظ تهیدستی است راه آورد ما
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۶۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۶۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.