سوره فتح دعای نصر دعای توسل
هوش مصنوعی: شاعر در این شعر از احساس غربت و تنهایی در وطن خود می‌گوید و آرزوی سفر و رهایی دارد. او از بی‌اعتنایی دیگران به هنر و زحماتش شکایت می‌کند و خواهان ارزش‌گذاری و توجه است. شاعر از ریا و سخنان بی‌هوده دنیا خسته شده و گوشه‌گیری را ترجیح می‌دهد. او همچنین به دنبال راهنمایی معنوی و رهایی از تعلقات دنیوی است.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عرفانی و انتقادی موجود در شعر، نیاز به درک و تجربه‌ی بیشتری دارد که معمولاً در سنین نوجوانی و بزرگسالی قابل درک است. همچنین برخی از مفاهیم مانند ناامیدی و انتقاد از جامعه ممکن است برای کودکان مناسب نباشد.

شمارهٔ ۴۸۶

در وطن سخت غریبم، سفری میخواهم
می پرد مرغ دلم، بال و پری میخواهم

نیست تقصیر کسی، گر نبرد کس نامم
هنرم ساخته بیقدر، زری میخواهم

توشه را طلب، نیست بجز درد طلب
زهد خشکی چکنم؟! چشم تری میخواهم!

قیل و قال سخن بیهده دنیا را
گوشه گیری چکنم؟! گوش کری میخواهم!

همچو خس بر سر (هر) موج ز خست لرزم
کشتی همت دریا گذری میخواهم

کس در آن در بزر و سیم نشد کامروا
زاری مطلب خود پیش بری میخواهم

هست آیا زغم مرگ در آنجا خبری؟
از دل مردم دنیا، خبری میخواهم!

خیمه بیرون زدن از بحر تعلق چو حباب
بهواداری آه سحری میخواهم

پر بخود گم شده این نفس بطاعت مغرور
انفعال بگنه راهبری میخواهم

نسخه پر غلطم در کف گیتی واعظ
بر خود از کلک عنایت گذری میخواهم
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۶
# اجتماعی # انتقادی # عرفان
۲۵۵ حمایت مالی از گوهرین
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۴۸۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴۸۷
چالش حفظ شعر
ثبت مجموعه شعر
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.