چون دید مرا رخانش چون گل بشکفت
آن دیدهٔ نیمخوابش از شرم بخفت

گفتا که مخور غم که شوی با ما جفت
قربان چنان لب که چنان داند گفت

«سنایی غزنوی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir