به مهر روی ماهی عهد بستم
که عهد مهر مه رویان شکستم

شدم تابنده ی آن سرو آزاد
ز بند بنده و آزاد رستم

مرا تنها کجا بود اینقدر دل
که چندین دل بهر عضو تو بستم

نظر نتوانم از روی تو برداشت
بخوان گو شیخ و صوفی بت پرستم

خوشم کاین خاکساری سربلندی است
اگر بالای سروت ساخت پستم

چو دامن سر به پایت سودمی باز
رسیدی گر به دامان تو دستم

به یاد آید ترا ز اول که گفتی
چو دیی ر کمندت پای بستم

ز نوش وصل مرهم خواهمت ساخت
چو از نیش فراقت سینه خستم

بدین امید در راهت شب و روز
گهی برخاستم گاهی نشستم

به جان تن زندگی دارد دریغا
عجب دارم که من چون بی تو هستم

دگر ننهم ز خلوت پای بیرون
گر از دست تو ای صیاد جستم

روا نبود ملامت بر صفایی
که من هم رشته طاقت گسستم

«صفایی جندقی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir