هوش مصنوعی: شاعر در این متن از احساسات خود نسبت به ابر و نور آفتاب سخن می‌گوید. او ابر را همیشه در حال عتاب و نور آفتاب را جوینده می‌بیند. همچنین، شاعر از این که مردمک چشمش قادر به دیدن نیست، اما با گشودن چشم، ابر را در آب می‌بیند، تعجب می‌کند.
رده سنی: نوجوانان و بزرگسالان این متن دارای مفاهیم عمیق و عرفانی است که ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تشبیهات پیچیده نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد که معمولاً در نوجوانان و بزرگسالان یافت می‌شود.

رباعی شمارهٔ ۲۸۳

با ابر همیشه در عتابش بینم
جویندهٔ نور آفتابش بینم

گر مردمک دیدهٔ من نیست چرا
چون چشم گشایم اندر آبش بینم
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
# طبیعت # عرفان
۳۷۵ حمایت مالی از گوهرین
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:رباعی شمارهٔ ۲۸۲
گوهر بعدی:رباعی شمارهٔ ۲۸۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.