بهار آمد بکن ساقی طربها
به این لب تشنه ده آب عنب ها
در جواب او

مربا خواهم این ساعت مربا
ندارم غیر ازین در دل مربا

ز پیش لوت خواران کله چون رفت
ندارد هیچ چیزی جز عنب جا

هریسه گوید این با روغن داغ
که چونی تو درین سوز و شغبها

به روی خوان چو انواع طعام است
غنیمت دار حلوای رطب را

سحر می گفت طباخی که هستیم
به تنگ از صوفیان بلعجب ما