هوش مصنوعی: این متن شعری است که در آن شاعر از عشق و خیال‌پردازی‌های خود سخن می‌گوید. او از زیبایی معشوق، دل‌بستگی‌های عاشقانه، و تصاویر خیالی مانند زلف، ماه، و مرغ دل صحبت می‌کند. همچنین، اشاراتی به مفاهیمی مانند هوس، صوفیگری، و لذت‌های دنیوی دارد.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عرفانی و عاشقانه است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد. همچنین، برخی اشارات به هوس و خیال‌پردازی‌های ذهنی وجود دارد که درک آن‌ها به بلوغ فکری نیاز دارد.

بخش ۶۲

دوش در وقت سحر زلف تو آمد به خیال
رفت مرغ دل من در قفس سینه و بال
در جواب او

بر رخ ماه کلیچه چو عیان شد خط و خال
گرده سفره افلاک پذیرفت زوال

در نیاید به نظر طلعت حلوای برنج
فتد ار صحنک چنگالیم اندر چنگال

خوش بود صحن برنجی که شد آلوده به قند
گر بود بر زبرش مرغ کنون فارغ بال

ز هوای تنک میده و شوق نخوداب
من به جان خدمت طباخ کنم چندین سال

آن زمانی که شود معده پر از نان و عسل
خوش بود در نظر اهل دلان آب زلال

سیر گشتند چو یاران همه از مائده ای
وه چه باشد که رسد خوان دگر از دنبال

آه این اطعمه ها را همه در دیگ هوس
می پزد صوفی سودا زده دایم به خیال
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:بخش ۶۱
گوهر بعدی:بخش ۶۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.