هوش مصنوعی: این شعر با استفاده از تصاویر شاعرانه و استعاره‌های زیبا، احساسات عاشقانه و شوریده‌حالی شاعر را بیان می‌کند. مفاهیمی مانند عشق، تشنگی، انتظار و دل‌بستگی با تصاویری مانند آینه، آب، آتش و مرغ کباب به‌صورت نمادین توصیف شده‌اند.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عاشقانه و استعاره‌های پیچیده است که درک آن‌ها به بلوغ فکری و ادبی نیاز دارد. همچنین، برخی از تصاویر ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر نامفهوم یا سنگین باشد.

غزل شمارهٔ ۳۷۵

این آینه‌گون سقف که آبیست معلق
نسبت به من تشنه سرابیست معلق

این گوی که دستی نگهش داشته زان سوی
چون قطره آبی ز سحابیست معلق

دل می‌کنداز غب‌غب و روی تو تصور
کز آتش سوزنده حبابیست معلق

کاکل که به بوسیدن دوشت شده مایل
گوئی ز سر سرو غرابیست معلق

در حلقهٔ فتراک تو دایم دل بریان
آویخته چون مرغ کبابیست معلق

این کاسه سر کاون پر نشئه ز عشقت
از بوالعجبی جام شرابیست معلق

در سینهٔ دل زیر و زبر گشته ز خویت
لرزنده‌تر از قطرهٔ آبیست معلق

دل کز طمع لعل تو افتاده در آن زلف
آویخته مرغی ز طنابیست معلق

از هر مژه محتشم ای گوهر سیراب
از بهر نثارت در نابیست معلق
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۳۷۴
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۳۷۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.