هوش مصنوعی: شاعر در این متن از گذر سریع عمر و بیهودگی اعمال خود اظهار تأسف می‌کند. او از این که وقت خود را به کارهای بی‌ثمر گذرانده و فرصت‌ها را از دست داده، افسوس می‌خورد و بر اهمیت استفاده از زمان باقی‌مانده تأکید دارد.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق فلسفی درباره گذر زمان و پشیمانی است که درک آن برای مخاطبان جوان‌تر دشوار بوده و نیاز به تجربه و بلوغ فکری دارد.

غزل شمارهٔ ۵۲۱

گذشت عمر و نکردیم هیچ کار دریغ
نه روزگار بماند و نه روزگار دریغ

برفت عمر بافسانه و فسون افسوس
گذشت وقت به بیهوده و خسار دریغ

نکرده‌ام همهٔ عمر یک عمل حاصل
نبوده‌ام نفسی با تو هوشیار دریغ

هر آنچه گفتم و کردم تمام ضایع بود
بهرزه رفت مرا روز و روزگار دریغ

بپار گفتم کامسال کار خواهم کرد
گذشت عمر من امسال همچو پار دریغ

زهر خموشی بی‌باد تو هزار افسوس
زهر سخن که نه حرف تو صد هزار دریغ

زهر چه بینم و رویت در آن نمی‌بینم
هزار بار فسوس و هزار بار دریغ

نه یک فسوس و ده و صد که بیحساب افسوس
نه صد دریغ و هزاران که بیشمار دریغ

غنیمتی شمر این یکدو دم که ماند ای فیض
بکار کوش نگو رفت وقت کار دریغ
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۵۲۰
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۵۲۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.