هوش مصنوعی:
این متن شعری عاشقانه و عارفانه است که به زیبایی‌های معشوق و تأثیرات عشق و جذابیت‌های او بر دل عاشق می‌پردازد. شاعر از دل‌بردگی، جذابیت‌های معشوق مانند زلف و ابرو، و تأثیرات عشق بر جان عاشق سخن می‌گوید.
رده سنی:
16+
متن دارای مضامین عاشقانه و عارفانه است که درک عمیق‌تر آن ممکن است برای مخاطبان زیر 16 سال دشوار باشد. همچنین، برخی از مفاهیم مانند درد عشق و جذابیت‌های معشوق نیاز به درکی بالغ‌تر دارد.
غزل شمارهٔ ۱۴۵
دل برد دلبر و در دام بلاش اندازد
دل ما برد، ندانم به کجاش اندازد
هرکجا مرغ دلی بال گشاید، فی الحال
به کمان مهره ابرو ز هواش اندازد
خوش کمندی است سر زلف شکن بر شکنش
وه چه خوش باشد اگر بخت بماش اندازد!
چشم فتان تو هر جا که بلا انگیزد
ای بسا سر که در آن عرصه بلاش اندازد
عاقل آن است که در پای تو اندازد سر
پیشتر زانک فراق تو زپاش اندازد
بوی گیسوی تو هر جا که جگر سوخته‌ایست
در پی قافله باد صباش اندازد
هر که‌را درد بینداخت، دوا چاره برد
که برد چاره سلمان که دواش اندازد؟
دل ما برد، ندانم به کجاش اندازد
هرکجا مرغ دلی بال گشاید، فی الحال
به کمان مهره ابرو ز هواش اندازد
خوش کمندی است سر زلف شکن بر شکنش
وه چه خوش باشد اگر بخت بماش اندازد!
چشم فتان تو هر جا که بلا انگیزد
ای بسا سر که در آن عرصه بلاش اندازد
عاقل آن است که در پای تو اندازد سر
پیشتر زانک فراق تو زپاش اندازد
بوی گیسوی تو هر جا که جگر سوخته‌ایست
در پی قافله باد صباش اندازد
هر که‌را درد بینداخت، دوا چاره برد
که برد چاره سلمان که دواش اندازد؟
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۴۴
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۴۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
