هوش مصنوعی:
این متن شعری است که در آن شاعر به مخاطب خود درباره‌ی عشق، درد دل، و رفتارهای نادرست در زندگی هشدار می‌دهد. شاعر از مخاطب می‌خواهد که در عشق و زندگی صادق باشد، از تظاهر و خودفروشی بپرهیزد، و به جای ادعاهای بی‌اساس، به عمل و کار درست بپردازد. همچنین، شاعر به مخاطب توصیه می‌کند که در زهد و عبادت صادق باشد و از تظاهر به شیخی و مریدی دوری کند.
رده سنی:
18+
متن شامل مفاهیم عمیق عرفانی، اخلاقی و اجتماعی است که برای درک کامل آن، مخاطب نیاز به تجربه و بلوغ فکری دارد. همچنین، برخی از مفاهیم مانند نقد رفتارهای نادرست و تظاهر ممکن است برای سنین پایین‌تر قابل درک نباشد.
غزل شمارهٔ ۱۳۱۹
بِبایَد عشق را ای دوستْ دَردَک
دلِ پُر دَرد و رُخسارانِ زَردَک
ای بی‌دَردِ دل و بی‌سوزِ سینه
بُوَد دَعویِّ مُشتاقیتْ سَردَک
جهانِ عشقْ بس بی‌حَدْ جهان است
تو داری دیدگانِ نیکْ خُردَک
چه دانَد روستایی مَخْزَنِ شاه؟
کُماج و دوغ دانَد جانِ کُردَک
به جُز بانگِ دَفَت نَبْوَد نَصیبی
چو هستی چون خَصی در روزِ گِردَک
اگر خواهی که مَردِ کار گَردی
زِ کار و بارِ خود شو زودْ فَردَک
چو چیزی یافتی، خود را تو مَفْروش
به پیشِ هر دُکان مانندِ قِردَک
که دَعویْ مَردیت بی‌جانِ مَردان
بِدان آرَد که گویندت که مَردَک
اگر ناگاه مَردی پیش اُفْتَد
به خونِ خود دَری کاری نَبُردَک
تو دیده بَسته‌یی، در زُهْد می‌باش
به تَسبیح و به ذِکرِ چند وِرْدَک
مَکُن شیخی دروغی بر مُریدان
از آن ناز و کِرشمه، ای فَسُردَک
شَهِ شطرنجی اَرْتو کَژْ بِبازی
به شَمسُ الدّینِ تبریزی تو نَردَک
دلِ پُر دَرد و رُخسارانِ زَردَک
ای بی‌دَردِ دل و بی‌سوزِ سینه
بُوَد دَعویِّ مُشتاقیتْ سَردَک
جهانِ عشقْ بس بی‌حَدْ جهان است
تو داری دیدگانِ نیکْ خُردَک
چه دانَد روستایی مَخْزَنِ شاه؟
کُماج و دوغ دانَد جانِ کُردَک
به جُز بانگِ دَفَت نَبْوَد نَصیبی
چو هستی چون خَصی در روزِ گِردَک
اگر خواهی که مَردِ کار گَردی
زِ کار و بارِ خود شو زودْ فَردَک
چو چیزی یافتی، خود را تو مَفْروش
به پیشِ هر دُکان مانندِ قِردَک
که دَعویْ مَردیت بی‌جانِ مَردان
بِدان آرَد که گویندت که مَردَک
اگر ناگاه مَردی پیش اُفْتَد
به خونِ خود دَری کاری نَبُردَک
تو دیده بَسته‌یی، در زُهْد می‌باش
به تَسبیح و به ذِکرِ چند وِرْدَک
مَکُن شیخی دروغی بر مُریدان
از آن ناز و کِرشمه، ای فَسُردَک
شَهِ شطرنجی اَرْتو کَژْ بِبازی
به شَمسُ الدّینِ تبریزی تو نَردَک
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۳۱۸
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۳۲۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
