کو شورشی که صحبت شادی به هم خورد
غم خون دل بریزد و دل خون غم خورد

زهر غم تو گر بچکانم به کام خضر
آب حیات ریزد و خون عدم خورد

نازم به آن کرشمه که جای کباب و می
خون فرشته و دل مرغ حرم خورد

زخم زجاج دوست ندارد تراوشی
کو شیشهٔ دلی که به دیوار غم خورد

گر شرح کاوکاو غم او رقم کنم
دود از قلم برآید و مغز قلم خورد

می جوشدم ز هر سر مو چشمه چشمه خون
هر گه که دل به ذوق شهادت قسم خورد

نامش ز لوح همت عرفی به در نویس
آن تشنه کاب خضر ز جام کرم خورد

«عرفی شیرازی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir