هوش مصنوعی: این شعر بیانگر تجربیات و تأملات شاعر درباره‌ی زندگی، ندامت از برخی انتخاب‌ها، تلاش‌های بی‌ثمر، و روی آوردن به عرفان و درون‌نگری است. شاعر از ناکامی‌ها، دوری از دنیای مادی، و جستجوی معنویت سخن می‌گوید.
رده سنی: 18+ محتوا دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن‌ها نیاز به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد.

غزل شمارهٔ ۲۰۷۲

از هر طلبی پیش ندامت‌گله‌کردم
سودم قدمی چند که دست آبله‌ کردم

در غنچگی‌ام یکدلیی بود که چون گل
بر وهم شکفتن زدم و ده دله‌کردم

بی‌صحبت پیران نگذشتم ز رعونت
تا حلقه شدن خدمت این سلسله‌ کردم

بنیاد شکیبایی من جزو زمین داشت
لرزیدم از اندام وفا زلزله‌ کردم

نومیدی سعی از دم فرصت خبرم‌کرد
پا خورد به سنگم جرس قافله‌ کردم

پر منفعل افتاد دل از رغبت دنیا
نفرت عملی بود درین مزبله‌ کردم

ضبط نفس‌، آیینه ز آفاق جلا داد
زین صیقل معنی مدد حوصله‌کردم

مژگان نگشودم به تماشای تعین
سیر عدم و هستی بی‌فاصله‌ کردم

بیدل نفس اقسام معانی به فسون بست
فرصت رمقی داشت نیاز صله کردم
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۰۷۱
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۰۷۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.