هوش مصنوعی: این متن عرفانی از مولانا یا یکی از شاعران صوفی‌مسلک است که به وحدت وجود و ارتباط همه چیز با ذات الهی می‌پردازد. در آن اشاره می‌شود که همه موجودات مظاهر اسماء الهی هستند و حقیقت یکی است. همچنین به مفاهیمی مانند عشق الهی، معرفت و شهود عرفانی اشاره دارد.
رده سنی: 16+ محتوا دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن برای سنین پایین‌تر دشوار است. همچنین ممکن است نیاز به پیش‌زمینه‌ای از ادبیات عرفانی برای درک بهتر داشته باشد.

غزل شمارهٔ ۴۸۲

هرکه را ذوقش به سوی ما بود
همچو ما غرقه درین دریا بود

موج دریائیم و دریا عین ما
عین ما بر ما حجاب ما بود

چشم عالم روشن است از نور او
دیده ای بیند که او بینا بود

کنت کنزاً گنج اسمای وی است
مخزن آن جملهٔ اشیا بود

هرچه بینی مظهر اسمای اوست
کون جامع جامع اسما بود

جام و می با همدگر باشد مدام
این چنین بوده است و باشد تا بود

نعمت الله در همه عالم یکی است
سیدم یکتای بی همتا بود
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۴۸۱
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۴۸۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.