هوش مصنوعی:
این متن بیانگر عشق عمیق و پایدار شاعر است که در برابر گذر زمان و نگاه دیگران مقاومت می‌کند. شاعر خود را همچون خورشید می‌داند که پنهان نمی‌شود و در نهایت، عاشقان واقعی با تمام وجود در دریای بی‌کران عشق غرق می‌شوند.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و تجربه زندگی دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و نمادهای پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.
غزل شمارهٔ ۲۳۵۶
ماییم قدیمِ عشق باره
باقی دِگَران همه نِظاره
نَظّاره گیان مَلول گشتند
مانْد این دَمِ گرمِ شُعله خواره
چون چَرخْ حَریفِ آفتابیم
پنهان نَشَویم چون سِتاره
انگشت نِما و شُهره گشتیم
چون اُشتُر بر سَرِ مناره
از ما بِنَمانْد جُز خیالی
وان نیز بِرَفت پاره پاره
مَردانِ طَریقْ چاره جُستَند
با هستیِ خود نبود چاره
در آتشِ عشقْ صَف کَشیدند
چون آهن و مِسّ و سنگِ خاره
مَردانه تمام غَرق گشتند
اَنْدَر دریایِ بی‌کِناره
باقی دِگَران همه نِظاره
نَظّاره گیان مَلول گشتند
مانْد این دَمِ گرمِ شُعله خواره
چون چَرخْ حَریفِ آفتابیم
پنهان نَشَویم چون سِتاره
انگشت نِما و شُهره گشتیم
چون اُشتُر بر سَرِ مناره
از ما بِنَمانْد جُز خیالی
وان نیز بِرَفت پاره پاره
مَردانِ طَریقْ چاره جُستَند
با هستیِ خود نبود چاره
در آتشِ عشقْ صَف کَشیدند
چون آهن و مِسّ و سنگِ خاره
مَردانه تمام غَرق گشتند
اَنْدَر دریایِ بی‌کِناره
وزن: مفعول مفاعلن فعولن (هزج مسدس اخرب مقبوض محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۳۵۵
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۳۵۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
