هوش مصنوعی:
شاعر در این متن از عشق و دلباختگی خود سخن می‌گوید و با استفاده از تصاویر شاعرانه مانند زلف، ابرو، پیکان و آتش، احساسات شدید و ستیزه‌جویانه خود را بیان می‌کند. او از جدایی و دوری از معشوق رنج می‌برد و این احساسات او را آشفته کرده است.
رده سنی:
16+
متن دارای مضامین عاشقانه و احساسات پیچیده است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تشبیه‌های شاعرانه نیاز به سطحی از بلوغ فکری و تجربه دارد.
غزل شمارهٔ ۱۹۶۶
زلفش به هر دو دست عنانم گرفته است
ابروی او به پشت کمانم گرفته است
من چون هدف نمی روم از جای خویشتن
پیکان او عبث به زبانم گرفته است
چون از میان خلق نگیرم کناره ای؟
فکر کنار او به میانم گرفته است
آتش چگونه دست و گریبان شود به خار؟
عشق ستیزه خوی، چنانم گرفته است
صائب چو ابر گریه اگر می کنم رواست
آتش چو برق در رگ جانم گرفته است
ابروی او به پشت کمانم گرفته است
من چون هدف نمی روم از جای خویشتن
پیکان او عبث به زبانم گرفته است
چون از میان خلق نگیرم کناره ای؟
فکر کنار او به میانم گرفته است
آتش چگونه دست و گریبان شود به خار؟
عشق ستیزه خوی، چنانم گرفته است
صائب چو ابر گریه اگر می کنم رواست
آتش چو برق در رگ جانم گرفته است
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۹۶۵
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۹۶۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
