هوش مصنوعی: این متن شعری عاشقانه است که در آن شاعر به توصیف زیبایی‌های معشوق، به ویژه گردن سفید و سیمین او می‌پردازد. شاعر از تشبیه‌های زیبا مانند مقایسه گردن معشوق با صبح و خورشید استفاده کرده و عشق و شیفتگی خود را بیان می‌کند.
رده سنی: 16+ متن دارای مضامین عاشقانه و استفاده از تشبیه‌های پیچیده است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی از مفاهیم به بلوغ فکری نیاز دارند.

غزل شمارهٔ ۴۵۵۴

برد دستم رابیاض گردن جانان ز کار
دست را سازد بیاض خوش قلم بی اختیار

از بیاض گردن او در نظرها شد عزیز
بود اگر حکم بیاضی پیش از بی اعتبار

چون چراغ صبحدم خورشید می لرزد به جان
تا بیاض گردن سیمین او شد آشکار

عاشقان را از تماشای بهشت وجوی شیر
کرد مستغنی بیاض گردن آن گلعذار

نیست گر صبح قیامت گردنش،چون دیده ها
می پرد چون نامه در نظاره اش بی اختیار؟

آنچه با رخسار یوسف اخوان نکرد
می کند با گردن او عکس زلف تابدار

زلف مشکین کی حجاب گردن او می شود؟
پرده شب را فروغ صبح سازد تارومار

بی نیاز از شمع کافوری است صائب مرقدش
خون هر کس رابه گردن گیرد آن سیمین عذار
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۴۵۵۳
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۴۵۵۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.