سوره فتح دعای نصر دعای توسل
هوش مصنوعی: این شعر بر اهمیت خلوص نیت و پاکی درونی در انجام عبادات، به ویژه نماز، تأکید دارد. شاعر بیان می‌کند که نماز بدون توجّه به معنویت و دوری از تعلقات دنیوی ارزشی ندارد. همچنین، او هشدار می‌دهد که ریا و ظاهرسازی در عبادت بی‌فایده است و تنها با شستن دست از دنیا می‌توان به حقیقت عبادت نزدیک شد.
رده سنی: 16+ محتوا دارای مفاهیم عمیق عرفانی و اخلاقی است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و شناختی دارد. همچنین، برخی از اصطلاحات و مفاهیم استفاده‌شده ممکن است برای مخاطبان جوانتر دشوار باشد.

غزل شمارهٔ ۴۷۵۹

بهر روی خلق تاکی آرزو کردن نماز؟
چند دریک قبله خواهی بادورو کردن نماز؟

پیش این ناشسته رویان آبروی خود مریز
تا توانی پیش حق با آبرو کردن نماز

تا نشویی دست از دنیا میاور رو به حق
نیست جایز در شریعت بی وضو کردن نماز

با حدیث نفس احرام عبادت باطل است
جمع هرگز کی شود با گفتگو کردن نماز؟

گوشه گیر از عالم پر شور اگر خواهی حضور
کز پریشان خاطری نتوان دراو کردن نماز

نیست حاجت با وضو دست از علایق شسته را
تا قیامت می توان بااین وضو کردن نماز

ماه کنعان را به سیم قلب سودا کردن است
پیش چشم خلق ظاهر بین نکو کردن نماز

دست خود ناشسته از دنیا، تلاش قرب حق
در حریم کعبه باشد بی وضو کردن نماز

نیست صائب از عبادت چشم عارف بربهشت
کار مردان نیست بهر رنگ و بو کردن نماز
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
# تعالیم اخلاقی # مذهبی
۲۸۳ حمایت مالی از گوهرین
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۴۷۵۸
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۴۷۶۰
چالش حفظ شعر
ثبت مجموعه شعر
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.