هوش مصنوعی: این متن شعری عرفانی و عاشقانه است که با استفاده از استعاره‌ها و تصاویر زیبا، مفاهیم عمیق عشق، ایثار، رنج و سوزش عشق، و رابطه‌ی عاشق و معشوق را بیان می‌کند. شاعر از عناصری مانند آتش، خاکستر، تیغ، خون، و دریا برای نشان دادن شدت احساسات استفاده کرده است.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که درک آن برای مخاطبان کم‌سن‌وسال دشوار خواهد بود. همچنین، برخی از استعاره‌ها مانند تیغ و خون ممکن است برای کودکان نامناسب باشد.

غزل شمارهٔ ۴۸۹۸

هرکه از داغ نهان عشق سوزد پیکرش
آتش ایمن برون می آید از خاکسترش

عشق هر کس را نهد بر چهره خال انتخاب
همچو داغ لاله ریزد طشت آتش برسرش

تیغ او خوش بی محابا می رود در خون ما
حلقه ماتم نگردیده است زلف جوهرش

ازهواداران آن شمعم که بتوان هر سحر
همچو برگ گل پر پروانه رفت ار بسترش

گر چنین آیینه دل از غبار آید برون
زود خواهد شد ید بیضا کف روشنگرش

مستی چشمش به دور خط فزونتر شد، مگر
گرد خط بیهو شدارومی کند درساغرش ؟

نوح اگر کشتی به دریای محبت افکند
درفلاخن می نهد باد مخالف لنگرش

خواب امن و دولت بیدار، آب و آتشند
شمع می لرزد تمام شب به زرین افسرش

چون دل صائب خورد آب ازتماشای بهشت؟
تلخی چین جبین موج دارد کوثرش
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۴۸۹۷
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۴۸۹۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.