هوش مصنوعی:
این شعر از صائب تبریزی به موضوعاتی مانند دوراندیشی، امیدهای واهی، رنج‌های درونی، و پرهیز از بیان دردها نزد بیدردان می‌پردازد. شاعر از کوته‌اندیشی و وابستگی به مال دنیا انتقاد می‌کند و از رنج‌هایی می‌گوید که از آرزوهای بی‌پایه ناشی شده‌اند. همچنین، او بر اهمیت پنهان‌نگه‌داشتن رنج‌ها از بیدردان تأکید دارد.
رده سنی:
16+
مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی موجود در شعر، مانند نقد دنیاگرایی و تحلیل رنج‌های درونی، برای درک و تجربه نوجوانان و بزرگسالان مناسب‌تر است. همچنین، برخی از اشارات انتزاعی و تمثیل‌های به‌کاررفته (مانند «مگس در دامگاه عنکبوت») نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارند.
غزل شمارهٔ ۴۹۱۷
کوته اندیشی که نفرستد به عقبی مال خویش
چشم امیدش بود پیوسته در دنبال خویش
چون مگس در دامگاه عنکبوتان، کرده ام
دست و پا گم ازهجوم رشته آمال خویش
خواب راحت می کنم در سایه بال هما
تا ز استغنا کشیدم سربه زیربال خویش
می شود بر دیده خونبار من عالم سیاه
هرگه اندازم نظر برنامه اعمال خویش
جوی خون از دیده آیینه می گردد روان
پرده بردارم اگر از صورت احوال خویش
نیست اظهار جوانی، خجلت بی حاصلی است
این که می دارم نهان ازهمنشینان سال خویش
داغ می بخشد ثمر گفتار هرجا درد نیست
پیش بیدردان مکن اظهار صائب حال خویش
چشم امیدش بود پیوسته در دنبال خویش
چون مگس در دامگاه عنکبوتان، کرده ام
دست و پا گم ازهجوم رشته آمال خویش
خواب راحت می کنم در سایه بال هما
تا ز استغنا کشیدم سربه زیربال خویش
می شود بر دیده خونبار من عالم سیاه
هرگه اندازم نظر برنامه اعمال خویش
جوی خون از دیده آیینه می گردد روان
پرده بردارم اگر از صورت احوال خویش
نیست اظهار جوانی، خجلت بی حاصلی است
این که می دارم نهان ازهمنشینان سال خویش
داغ می بخشد ثمر گفتار هرجا درد نیست
پیش بیدردان مکن اظهار صائب حال خویش
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۴۹۱۶
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۴۹۱۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
