هوش مصنوعی: شاعر در این متن بیان می‌کند که از دنیا توقعی ندارد و به شادی یا غم آن وابسته نیست. او احساس تنهایی می‌کند و قناعت پیشه کرده است. همچنین، از امید به زندگی ناامید است و غم‌های طولانی را بی‌فایده می‌داند.
رده سنی: 16+ متن دارای مضامین عمیق فلسفی و عرفانی است که درک آن برای نوجوانان و بزرگسالان مناسب‌تر است. همچنین، مفاهیمی مانند ناامیدی و تنهایی ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال نامناسب باشد.

شمارهٔ ۱۲۰

امید راحت از عالم ندارم
اگر شادیست ورغم هم ندارم

اگر افزون شود خرّم نگردم
وگر نقصان کند ماتم ندارم

همه عالم دمست و این عجبتر
که در عالم یکی همدم ندارم

پذیرفتم من از دست قناعت
که حاجت بر بنی آدم ندارم

نبینم روی شادی هرگز ارمن
دل خود را بغم خرّم ندارم

اگر بی بهره ام از کام گیتی
نصیب مهنت از کس کم ندارم

چرا گیرم غم صد ساله در پیش
کامید زندگی یک دم ندارم؟
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۱۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۲۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.