هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و ستایش‌آمیز است که در آن شاعر زیبایی و جذابیت معشوق خود را توصیف می‌کند. او معتقد است که هیچ‌کس در جهان به زیبایی معشوقش نیست و حتی خورشید در مقابل او فرو می‌رود. شاعر همچنین ابراز می‌کند که هرگز به دنبال عشق دیگری نبوده و تنها آرزویش دیدن معشوق است. او از زیبایی‌های ظاهری معشوق مانند قامت بلند، چشمان بادامی و روی زیبایش سخن می‌گوید و امیدوار است روزی معشوق به او توجه کند.
رده سنی: 16+ این شعر حاوی مفاهیم عاشقانه و احساسی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تشبیهات پیچیده در شعر نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارد که معمولاً در سنین بالاتر وجود دارد.

غزل ۵۵۴

کس درنیامده‌ست بدین خوبی از دری
دیگر نیاورد چو تو فرزند مادری

خورشید اگر تو روی نپوشی فرو رود
گوید دو آفتاب نباشد به کشوری

اول منم که در همه عالم نیامده‌ست
زیباتر از تو در نظرم هیچ منظری

هرگز نبرده‌ام به خرابات عشق راه
امروزم آرزوی تو در داد ساغری

یا خود به حسن روی تو کس نیست در جهان
یا هست و نیستم ز تو پروای دیگری

بر سرو قامتت گل و بادام روی و چشم
نشنیده‌ام که سرو چنین آورد بری

رویی که روز روشن اگر برکشد نقاب
پرتو دهد چنان که شب تیره اختری

همراه من مباش که غیرت برند خلق
در دست مفلسی چو ببینند گوهری

من کم نمی‌کنم سر مویی ز مهر دوست
ور می‌زند به هر بن موییم نشتری

روزی مگر به دیده سعدی قدم نهی
تا در رهت به هر قدمت می‌نهد سری
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل ۵۵۳
گوهر بعدی:غزل ۵۵۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.