سوره فتح دعای نصر دعای توسل
عبارات مورد جستجو در ۴۹۶ گوهر پیدا شد:
سیدای نسفی : شهر آشوب
شمارهٔ ۸۰ - حمامی
برو به گوهر
آب ریز امرد که او را هست روی همچو ماه
می کشد همراه دلو آب یوسف را ز چاه
سیدای نسفی : شهر آشوب
شمارهٔ ۸۳ - ترکش دوز
برو به گوهر
دوش با آن شوخ ترکش دوز جنگ آمیختم
تیرهای خویش را در ترکش او ریختم
سیدای نسفی : شهر آشوب
شمارهٔ ۲۰۳ - ماهی پز
برو به گوهر
دلبر ماهی پزم باشد به رخ چون آفتاب
ماهی خود را درون دیگ او کردم کباب
سیدای نسفی : شهر آشوب
شمارهٔ ۲۶۰ - کاغذ گر
برو به گوهر
بدن آن نگار کاغذ گر
کاغذ مهر کرده را ماند
سیدای نسفی : شهر آشوب
شمارهٔ ۲۹۹ - دارباز
برو به گوهر
دارباز امرد که باشد مشق او مرغوب من
می کند شب تا سحر بازی به لنگر چوب من
سیدای نسفی : شهر آشوب
شمارهٔ ۳۰۹ - مارباز
برو به گوهر
مارباز امرد که از سر تا به پا زهر آب خشم
عشقبازان را به زهر چشم کشت آن مار چشم
سیدای نسفی : شهر آشوب
شمارهٔ ۳۴۱ - جامه فروش
برو به گوهر
نگار جامه فروشم خوش است بالایش
کشم چو جامه در آغوش قد رعنایش
میرزا قلی میلی مشهدی : غزلیات
شمارهٔ ۱۸۳
برو به گوهر
دل من چون مرغ بسمل، دمی آرمیده باشد
که به خاک و خون به راهش، دو سه دم تپیده باشد
ز ستمگری پیشمان شده و در اضطرابم
که ز کرده‌ها مبادا المی کشیده باشد
چو رسد رقیب غمگین، ز پی تسلّی خود
دهم این قرار با خود که ترا ندیده باشد
چو رقیب دید سویم، به دلم فتاد آتش
که به خاطرش مبادا مه من رسیده باشد
چو رسد رقیب خوشدل، شود اضطرابم افزون
که مگر ز مرگ میلی، خبری شنیده باشد
طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۸۲
برو به گوهر
نیست یک جا که سرزلف سیاهش نرسد
می رسد از دو طرف چون شب یلدا همه جا
طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۱۵۹
برو به گوهر
پرواز شوق دارم، تا در تنم شراب است
مرغابی حبابم، بال و پرم ز آب است
عاشق ز بوی جانان، دارد همیشه مستی
بی نشئه نیست بلبل، در شیشه تا گلاب است
طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۲۰۸
برو به گوهر
ما چو مینای شرابیم و فلک همچو قدح
روز و شب گردش او بهر نگونساری ماست
طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۲۷۶
برو به گوهر
نگاهم بر رخش خار به گل پیوسته را ماند
دلم با زلف او تار به سنبل بسته را ماند
ازو رنگی ندارم، گر به او صد بار می پیچم
تنم در پیچش او، رشته گلدسته را ماند
طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۴۴۱
برو به گوهر
کسی کو را نباشد طاقت یک میل ره رفتن
دود چون سرمه صد میل از پی رم کرده آهویش
به تعظیم صبا از جای خود یک مو نمی جنبد
به جای زلف اگر سنبل گذارد سر به زانویش
طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۴۷۹
برو به گوهر
دماغم خشک و لب [خشک] و دهان خشک
دو چشمم تر، گلو خشک و زبان خشک
چو گردد کشتی ما گرم رفتار
کنار بحر تر گردد، میان خشک
طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۶۳۴
برو به گوهر
کردم چو ساز گریه، بیا صد نوا شنو
از رود هفت پرده چشمم صدا شنو
گردون حسابدان شکست دل من است
رو سرگذشت دانه ام از آسیا شنو
طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۶۶۱
برو به گوهر
طرح وارونی نشد در ساغرم اکنون پدید
چون حبابش کاسه گر، در اصل وارون ساخته
طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۶۷۲
برو به گوهر
شمع است مرا حجت این حرف که بی جرم
سر می رود از پای فشردن به غریبی
سرگشتگی آرد چو وطن، جای گریز است
بیجا ندود سنگ فلاخن به غریبی
طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۷۰۴
برو به گوهر
آتشین رخسار ما شمعی ست بزم حسن را
لیک شمعی کز سرش گل کرده تا پا روشنی
طغرای مشهدی : قصاید و مقطعات
شمارهٔ ۳
برو به گوهر
طغرا، به تیغ نطق، جهان را گرفته ای
کم نیستی تو هم ز جهانگیر آفتاب
تیرافکنان رای تو صد ره فکنده اند
پشت کمان به ترکش پر تیر آفتاب
در کشوری که تیغ خیالت علم شود
روید غلاف شرم ز شمشیر آفتاب
با آنکه می شود ز ره پرتوافکنی
نظم تو دستمایه تسخیر آفتاب
در حیرتم که بهر چه بی قدر مانده است
بر صفحه وجود، چو تصویر آفتاب
فصیحی هروی : غزلیات
شمارهٔ ۲۱۶
برو به گوهر
سر و برگ من محزون نداری
غم آشفته حالان چون نداری
در آن کاکل که اقلیم جنونست
ز عقل آشفته‌تر مجنون نداری
از آن نرگس کش از ناز آفریدند
کدامین دیده‌کش پرخون نداری
فصیحی یار بی‌رحمست ورنه
کنار کیست کش جیحون نداری