سوره فتح دعای نصر دعای توسل
عبارات مورد جستجو در ۵۹۵۱۸ گوهر پیدا شد:
ابوسعید ابوالخیر : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۰۵
برو به گوهر
آنرا که فنا شیوه و فقر آیینست
نه کشف یقین نه معرفت نه دینست
رفت او زمیان همین خدا ماند خدا
الفقر اذا تم هو الله اینست
ابوسعید ابوالخیر : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۰۷
برو به گوهر
دردی که ز من جان بستاند اینست
عشقی که کسش چاره نداند اینست
چشمی که همیشه خون فشاند اینست
آنشب که به روزم نرساند اینست
ابوسعید ابوالخیر : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۰۸
برو به گوهر
ایزد که جهان به قبضهٔ قدرت اوست
دادست ترا دو چیز کان هر دو نکوست
هم سیرت آنکه دوست داری کس را
هم صورت آنکه کس ترا دارد دوست
ابوسعید ابوالخیر : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۰۹
برو به گوهر
چشمی دارم همه پر از دیدن دوست
با دیده مرا خوشست چون دوست دروست
از دیده و دوست فرق کردن نتوان
یا اوست درون دیده یا دیده خود اوست
ابوسعید ابوالخیر : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۱۰
برو به گوهر
دنیا به جوی وفا ندارد ای دوست
هر لحظه هزار مغز سرگشتهٔ اوست
میدان که خدای دشمنش میدارد
گر دشمن حق نه‌ای چرا داری دوست
ابوسعید ابوالخیر : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۱۲
برو به گوهر
عشق آمد و شد چو خونم اندر رگ و پوست
تا کرد مرا تهی و پر کرد ز دوست
اجزای وجودم همگی دوست گرفت
نامیست ز من بر من و باقی همه اوست
ابوسعید ابوالخیر : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۱۳
برو به گوهر
غازی به ره شهادت اندر تک و پوست
غافل که شهید عشق فاضلتر ازوست
فردای قیامت این بدان کی ماند
کان کشتهٔ دشمنست و این کشتهٔ دوست
ابوسعید ابوالخیر : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۱۶
برو به گوهر
عالم به خروش لااله الا هوست
عاقل به گمان که دشمنست این یا دوست
دریا به وجود خویش موجی دارد
خس پندارد که این کشاکش با اوست
ابوسعید ابوالخیر : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۱۷
برو به گوهر
عنبر زلفی که ماه در چنبر اوست
شیرین سخنی که شهد در شکر اوست
زان چندان بار نامه کاندر سر اوست
فرمانده روزگار فرمانبر اوست
ابوسعید ابوالخیر : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۱۹
برو به گوهر
زان می خوردم که روح پیمانهٔ اوست
زان مست شدم که عقل دیوانهٔ اوست
دودی به من آمد آتشی با من زد
زان شمع که آفتاب پروانهٔ اوست
ابوسعید ابوالخیر : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۲۲
برو به گوهر
ما دل به غم تو بسته داریم ای دوست
درد تو به جان خسته داریم ای دوست
گفتی که به دلشکستگان نزدیکم
ما نیز دل شکسته داریم ای دوست
ابوسعید ابوالخیر : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۲۳
برو به گوهر
ای دوست ای دوست ای دوست ای دوست
جور تو از آنکشم که روی تو نکوست
مردم گویند بهشت خواهی یا دوست
ای بیخبران بهشت با دوست نکوست
ابوسعید ابوالخیر : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۲۴
برو به گوهر
ای خواجه ترا غم جمال ماهست
اندیشهٔ باغ و راغ و خرمن گاهست
ما سوختگان عالم تجریدیم
ما را غم لا اله الا اللهست
ابوسعید ابوالخیر : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۲۵
برو به گوهر
عارف که ز سر معرفت آگاهست
بیخود ز خودست و با خدا همراهست
نفی خود و اثبات وجود حق کن
این معنی لا اله الا اللهست
ابوسعید ابوالخیر : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۲۸
برو به گوهر
در درد شکی نیست که درمانی هست
با عشق یقینست که جانانی هست
احوال جهان چو دم به دم میگردد
شک نیست در این که حالگردانی هست
ابوسعید ابوالخیر : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۲۹
برو به گوهر
با دل گفتم که ای دل احوال تو چیست
دل دیده پر آب کرد و بسیار گریست
گفتا که چگونه باشد احوال کسی
کو را به مراد دیگری باید زیست
ابوسعید ابوالخیر : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۳۱
برو به گوهر
جسمم همه اشک گشت و چشمم بگریست
در عشق تو بی جسم همی باید زیست
از من اثری نماند این عشق ز چیست
چون من همه معشوق شدم عاشق کیست
ابوسعید ابوالخیر : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۳۶
برو به گوهر
ای دل همه خون شوی شکیبایی چیست
وی جان بدرآ اینهمه رعنایی چیست
ای دیده چه مردمیست شرمت بادا
نادیده به حال دوست بینایی چیست
ابوسعید ابوالخیر : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۳۸
برو به گوهر
در بحر یقین که در تحقیق بسیست
گرداب درو چو دام و کشتی نفسیست
هر گوش صدف حلقهٔ چشمیست پر آب
هر موج اشاره‌ای ز ابروی کسیست
ابوسعید ابوالخیر : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۳۹
برو به گوهر
رنج مردم ز پیشی و از بیشیست
امن و راحت به ذلت و درویشیست
بگزین تنگ دستی از این عالم
گر با خرد و به دانشت هم خویشیست