سوره فتح دعای نصر دعای توسل
عبارات مورد جستجو در ۲۰۷۳ گوهر پیدا شد:
میرداماد : رباعیات
شمارهٔ ۱۷۱
برو به گوهر
جز یاد تو در سینه ما یاد مباد
جز نام توام بر لب فریاد مباد
بی حلقه زنجیر تو آزاد مباد
بی درد غم رخت دلی شاد مباد
میرداماد : رباعیات
شمارهٔ ۱۷۷
برو به گوهر
افتاد دلم درتک و پوئی دیگر
زد دست به زلف خوبروئی دیگر
خود کامه دلم به موئی آویخته بود
آویخت دگر باره به موئی دیگر
میرداماد : رباعیات
شمارهٔ ۱۸۰
برو به گوهر
ای دوست بیا و دل آواره ببر
وین خسته روان ز تن به یکباره ببر
من با دل و دیده بی تو بس می نالم
دل بردیم از دو دیده نظاره ببر
میرداماد : رباعیات
شمارهٔ ۱۸۶
برو به گوهر
چون خواست مرا دور جهان شعبده باز
تاریک چو شب خانه بخت ناساز
آیا ز چه رو به مفت شماع فلک
شمع هنرم داد همی از آغاز
میرداماد : رباعیات
شمارهٔ ۱۸۸
برو به گوهر
یاد شب وصل آن مه مهر افروز
روشن کندم خانه اندیشه چو روز
یک جرعه می وصل بعمری زین پیش
نوشیدم و یادش کندم مست هنوز
میرداماد : رباعیات
شمارهٔ ۱۸۹
برو به گوهر
بیروی تو آرام ندارم هرگز
جز تو به کسی دل نسپارم هرگز
جز کوی تو راهی نرود دل زنهار
جز خاک درت سر بگذارم هرگز
میرداماد : رباعیات
شمارهٔ ۱۹۰
برو به گوهر
ای سینه به آتش غم عشق بساز
ای دل خود را جز به ره دوست مباز
ای دیده مریز اشک جز بر خاکش
ای دست بجز دامنش از عجز میاز
میرداماد : رباعیات
شمارهٔ ۱۹۱
برو به گوهر
ای دل به فراق یار بگداز و بسوز
جز خرقه درد و غم بر این خسته مدوز
بهتر ز دعای نیم شب هیچ مدان
خواهی که اگر شب غمش گردد روز
میرداماد : رباعیات
شمارهٔ ۱۹۴
برو به گوهر
ای ریخته خون‌ها به زمین‌ها که مپرس
بر تیغ تو از من آفرین‌ها که مپرس
در راه دلم ترا کمین‌ها که مگوی
در کوی غمت مرا انین‌ها که مپرس
میرداماد : رباعیات
شمارهٔ ۱۹۹
برو به گوهر
چون گرد بلا خاست ز میدان وداع
در دیده من شد مژه پیکان وداع
موجش همه شعله بود وسیلش همه خون
طوفان سرشک من ز باران وداع
میرداماد : رباعیات
شمارهٔ ۲۰۲
برو به گوهر
دل گشته ز دوریت به مردن نزدیک
بی نور تو خانه وجودم تاریک
تشنه شده ام به شعله آتش تو
همچون که شود به آب تابستان ریک
میرداماد : رباعیات
شمارهٔ ۲۰۵
برو به گوهر
از حسن تو ای فارس میدان جمال
آشوب و بلا فتاده در دست خیال
خوش باش که آفاق وجود ما شد
در راه تو از خون جگر مالامال
میرداماد : رباعیات
شمارهٔ ۲۰۶
برو به گوهر
ای دست شکوه تو قوی از اقبال
بر فرق فلک نهاده پای اجلال
در عهد تو دری چو من از بحر هنر
حیف است به زیر پای دوران پامال
میرداماد : رباعیات
شمارهٔ ۲۱۸
برو به گوهر
از نور رخ تو چون بیارایم چشم
از صیقل دیدار تو بزدایم چشم
از بیم فراق دیده بر هم نزنم
ترسم که نبینمت چو بگشایم چشم
میرداماد : رباعیات
شمارهٔ ۲۲۰
برو به گوهر
امشب به غم تو با قضا کوشیدم
چون در ته خم می کهن جوشیدم
دریا دریا می بلا نوشیدم
تا شعله آتش به گیا پوشیدم
میرداماد : رباعیات
شمارهٔ ۲۳۱
برو به گوهر
با خوی تو لاف آشنائی چه زنم
با صاعقه قرعه گیائی چه زنم
بر کنگره عشق تو عنقا مگس است
من جغد بلا دم از همائی چه زنم
میرداماد : رباعیات
شمارهٔ ۲۳۲
برو به گوهر
بر تیر تو دیده گفتم آماج کنم
روز رخ تو مه شب داج کنم
هر شب ز جفای تو همی از تف دل
دوزخ به شرار خویش محتاج کنم
میرداماد : رباعیات
شمارهٔ ۲۴۸
برو به گوهر
دلدار نشد به وصل یارم چکنم
نگشوده یکی گره ز کارم چکنم
من دیده برای دیدنش خواستم او
در دیده جان شکست خارم چکنم
میرداماد : رباعیات
شمارهٔ ۲۶۷
برو به گوهر
ای زلف سیه کرده بلای دل من
وی خون جگر داده غذای دل من
خود خون فسرده دلم پاک بریز
کس نطلبد از تو خونبهای دلم من
میرداماد : رباعیات
شمارهٔ ۲۷۱
برو به گوهر
ای زنگ غمت صیقل آیینه‌ی من
انبار فلک مباش در کینه‌ی من
خود بس باشد گیاه هستی مرا
این شعله که سر کشید از سینه من