هوش مصنوعی: شاعر در این متن از روزهای خوش گذشته یاد می‌کند که همراه با سی و دو خدمتکار در یک خانه زندگی می‌کردند. همه آن‌ها متحد، زیبا، چابک و مطیع بودند. اما اکنون بیشتر آن‌ها از بین رفته‌اند و تنها یک خدمتکار ضعیف و ناتوان باقی مانده است. شاعر از وضعیت کنونی خود ناراضی است و از خداوند طلب بخشش می‌کند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق فلسفی و احساسی است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از واژگان و اصطلاحات قدیمی ممکن است برای این گروه سنی دشوار باشد.

شمارهٔ ۳۱۲ - وله ایضا

مرا سیّ و دو خدمتکار بودند
همه یک خانه و یک روی و یک رای

و شاقانی چو مروارید خوشاب
سمن دیدار و خندان و شکر خای

همه سر تیز و سخت و چست و چالاک
همه پاکیزه روی و چهره آرای

یکایک از بن دندان بکارم
زده صف در صف و استاره بر پای

همه ثابت قدم انگام کوشش
همه در وقت راحت لذّت افزای

اگر خود فی المثل یک لقمه بودی
بخوردندی همه با هم بیکجای

بهر کاری که من فرمود میشان
بکردندی نجنبیدندی از جای

کنون بعضی از ایشان خود نماندند
ز آسیب سپهر حادثه زای

ز خان و مان بیفتادند ناکام
مگر جاجا یکی تنها و دروای

دوسه ناخوش قد زشت تبه رنگ
ز یکدیگر جدا بیگانه آسای

همه بی مغز و سست و کندوکاهل
بفرسوده ز چرخ عمر فسای

به روز از دست اینم بانگ و فریاد
به شب از رنج آنم ناله و وای

همی جنبد و زوری نیست در پای
نه در ایشان و نه در کار فرمای

منم اکنون و این یک لقمة گوشت
خداوندا بر این تنها ببخشای
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۱۴
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۱۱ - وله ایضا
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۱۳ - وله ایضا
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.