سوره فتح دعای نصر دعای توسل
عبارات مورد جستجو در ۳۴۴۱ گوهر پیدا شد:
ترکی شیرازی : فصل اول - لطیفه‌نگاری‌ها
شمارهٔ ۱۲۷ - نکهت عنبر
برو به گوهر
آنانکه ز عشق تو مرا طعنه زنندی
ای کاش! چو من عاشق و دیوانه شدندی
گر عاشق و دیوانه شدندی چو من امروز
خود طعنه به دیوانگی من نزدندی
احوال دل مرغ گرفتار چه داند؟
مرغی که یکی روز نیفتاده به بندی
بنما رخ چون مجمر آتش که بسوزیم
از مردمک دیده برای تو سپندی
از چشم حسودان بداندیش بیندیش
ترسم به وجود تو رسانند گزندی
سر تا قدمت بسکه بود دلکش و شیرین
جانا! نی قندی تو و یا تاجر قندی
از باد صبا می شنوم نکهت عنبر
در زلف تو گویا مجاور شده چندی
از قافله پس ماندهٔ مسکین خبرت نیست
ای قافله سالار! که بر پشت سمندی
گو در سر سودایی من پند نگیرد
آن کس که مرا می دهد از عشق تو پندی
«ترکی» نتواند ز کمند تو گریزد
کز زلف تو در گردنش افتاده کمندی
نورعلیشاه : بخش اول
شمارهٔ ۱۴۸
برو به گوهر
هر نقش که بر لوح قضا خامه تقدیر
درزایچه طالع هر کس زده تحریر
یکنقطه ازآن حال شود گر چه باصلاح
تجدید کند دایره ها موجد تدویر
روز ازلم قرعه چو در جرعه کشی رفت
زاهد تو بگویم که در این فال چه تدبیر
در وقت کرم ساغر صهبا است مکن عیب
صد شکر که نبود بکفم سبحه تذویر
تنها نه همین خال رخش برده دل از دست
برگردن جان حلقه زلفش زده زنجیر
در صفحه دل محو شود نقطه موهوم
از رمز دهانش کنم از نکته تقریر
ای خصم کنی عربده تا کی سپرانداز
کز تیغ زبان نور علی گشته جهانگیر
نورعلیشاه : بخش دوم
شمارهٔ ۵۶
برو به گوهر
کسیکه ذوق تمنای دوستان دارد
مگر که شوق تمنای بوستان دارد
نشان و نام چه جوئی ز عاشق آزاد
که او نه بسته نامست و نه نشان دارد
غم کهولت و پیری کجا خورد پیری
که عشق روی جوانان دلش جوان دارد
کمین بقصد هلاکم نکرده گر چشمت
خدنگ غمزه چرا باز در کمان دارد
حدیث عشق نخواهی گرم بعالم فاش
بگو بغمزه غماز تا نهان دارد
مران ز درگه خویشم که هر کرا بینی
بپاس خویش کسی را برآستان دارد
ندانم ازچه سبب نور ناتوان امشب
چه بلبل سحری ناله و فغان دارد
نورعلیشاه : بخش دوم
شمارهٔ ۱۰۳
برو به گوهر
زهی بر جمالت جمال آینه
زهی بر جلالت جلال آینه
جمال و جلال ترا در دو کون
ظهور و بطون کمال آینه
دلت را چه نبود رخ بیچراغ
فراقت شده بر وصال آینه
شد آئینه خانه دلم بس نها
بیاد رخت از خیال آینه
ز اشگم بگیر آینه کافتاب
ندارد چو آب زلال آینه
بهار رخت گر که گیرد بپیش
ز هر برگ و باری نهال آینه
دراینواقعه نیست کس زاهل وجد
چه نورت برخسار خال آینه
امیر پازواری : دوبیتی‌ها
شمارهٔ ۸
برو به گوهر
زَنْگی دیمه گرد گله باغ بزو تخت
یا زاغْ بهِ گِلِ وَلگْ، منقار بزو ئه سخت
امیر گِنِهْ: یاری هکنه منه بخت
دوست ره بوینم مه کشه هاکشه رخت
امیر پازواری : دوبیتی‌ها
شمارهٔ ۱۸
برو به گوهر
شیرینْ خَنْدِهْ تٰا لَعْلْ رِهْ عَقیقْ جِدٰا کِرْدْ
خِتِشْتِهْ شیرینْ، مِهْ دَسْت وُ پارِهْ وٰا کِرْدْ
دَرِ گَنْجْ رِهْ واٰ کِرْدوُ شِهْ وَرْ بِهٰا کِرْدْ
بِسْیٰارْ مِنِهْ سُونْ، شِهْ سَر وُ جاٰنْ فِدٰا کِرْدْ
امیر پازواری : دوبیتی‌ها
شمارهٔ ۲۰
برو به گوهر
مَجْنُونْ صَفِتْ تِهْ وَرْشُو وُ رُوزْکَشِمْ دادْ
دِلْ دَکِتِهْ دُومْ‌رِهْ نِکَنّی هَرگِزْ یٰادْ
اَمِهْ سَرِ و کٰارْ، دِلْ‌رِهْ بِسٰاتیٰ فُولٰادْ
اَمٰانْ تِهْ سَنْگِهْ دِلِ جٰا، دٰاد وُ بی‌داد
امیر پازواری : دوبیتی‌ها
شمارهٔ ۲۶
برو به گوهر
بِوٰارِمْ بِوٰارِمْ، چَنْ زَنّی بِهْ مِهْ‌سَرْ؟
بِوٰاشْ بِهْ سِلٰامِتْ، کَسْ نَمیرْنِهْ (نَمیره) تِهْ وَرْ
چٰاکْ زَمِّهْ شِهْ جوُمِهْ‌رِهْ زِ پٰایْ تٰا سَرْ
مِنْ خِذرِهْ دِرْیُو دِمِّهْ، تِنِهْ عِشْق وَز
امیر پازواری : دوبیتی‌ها
شمارهٔ ۴۱
برو به گوهر
هزار پارِهْ شهْر بُو، چه کِرمُونْ چه شیرازْ
هزار پاره گُوهِرْ، چِهْ چنگی خُوشْ آوازْ،
هزار تاج و تَخت بُو، هزار مَرْکَبِ تازْ
نا اَرْزِنهْ گُوهرْ، هَمه ته یکی نازْ
امیر پازواری : دوبیتی‌ها
شمارهٔ ۵۳
برو به گوهر
سییُو شبه رِهْ مُونِنه (موندنه) ته دِ تا چِشْ
کُلً مازرونْ اِرْزِنِهْ ته لُویِ خِشْ
ماهی نیمه که دوُمْ دَکِفِمْ، کنارْ کَشْ
زینگالْ نیمه که مَنْقِلْ بَسوزه آتَشْ
امیر پازواری : دوبیتی‌ها
شمارهٔ ۵۵
برو به گوهر
مِهْ تِکْ دَکِتِهْ اَمْشُو دَئیره وارِشْ
تاریکْ بَووُئِهْ چیرِهْ نَوینهْ مه چِشْ
منْ چَنگه مالی بُورِمْ دوُستِ متکا پِشْتْ
دوُست گِلِهْ دیمْ‌رِهْ مِنْ هَدِمْ دِ تا خِشْ
امیر پازواری : دوبیتی‌ها
شمارهٔ ۶۲
برو به گوهر
امیر گِنِهْ: که دارْمِهْ هِوایِ ته عِشْقْ
دلْ دارمه هزارْ داغ به سودایِ ته عِشْقْ
هِدا مه شِه جانْ‌رِهْ به بهایِ ته عِشْقْ
کار کِمّه به جان وُ دِلْ رضایِ ته عِشْقْ
امیر پازواری : دوبیتی‌ها
شمارهٔ ۷۲
برو به گوهر
اُون که بنهْ روزْ با تو بوییهْ مایلْ
اسا به عشقِ دَرْدْ، سُوجنهْ یومُ و لَیلْ
تا مُور به منه کَلهْ جه هاکنهْ خَیْلْ
اُونْ مَحَلْ خیالْ دارمه به ته عشقِ مَیلْ
امیر پازواری : دوبیتی‌ها
شمارهٔ ۷۳
برو به گوهر
امیر گنه: مه وَرْ نوویهار، بیّیه لیْلْ
یا ارض وُ سما وُ فلکْ دارنه ته فِعلْ
اُونْ کشتی که نوحْ درست هکردْ، بَورِدْ سِیلْ
اونطورْ کشییه مِهْ دِلْ به ته عشق مِیلْ
امیر پازواری : دوبیتی‌ها
شمارهٔ ۸۳
برو به گوهر
بییَمِّهْ تنه باغِ گِلْ‌رِهْ بَچینمْ
بییمِّهْ تنه چَلْ پِلِّهْ‌رِهْ دَچینِمْ
بییمِّهْ تنه باریکْ مییُونْ کَشْ هیرِمْ
بییَمّهْ تنه دَرْ دَکِفِمْ بَمیرِمْ
امیر پازواری : دوبیتی‌ها
شمارهٔ ۱۱۲
برو به گوهر
قافْ، قَندهْ تنه لُو به هدیه دپاتنْ
گافْ، گیرمه ترهْ‌کَشْ، گلهْ دیمْ تنها تَنْ
لامْ، لُورهْ تنه هَنْته عقیقْ بسٰاتنْ
میم، من و تره دَرْ عالمْ نومْ بپاتنْ
امیر پازواری : دوبیتی‌ها
شمارهٔ ۱۱۸
برو به گوهر
امیر گنه: ته غمزه مرهْ مَصٰافنْ
ته قولُ و سخنْ هَرْدِ منه خلافنْ
مه سَرِ قلمْ ره گر کسی شکافنْ
ویننْ منه دلْ با تنه عشقْ دَرْ لافنْ
امیر پازواری : دوبیتی‌ها
شمارهٔ ۱۲۱
برو به گوهر
امیر گنه: تا مهرهْ‌ورزی آموتن
سی سال پیشتر مه تن تنه عشقْ سوتن
بسْ فتنوئه چاچی به دستْ، نوک اندوتن
الْکه منه سینه، نَشئهْ دوُتن
امیر پازواری : دوبیتی‌ها
شمارهٔ ۱۴۶
برو به گوهر
چی بُولارجونْ، مازندرون بئی بو
کَرِه سنگه دشت چادرْ اَلْووُن بئی بو
سرچشمه‌یِ لار اینجه رَووُنْ بئی بو
دوسْ بورْکَمِنْ، مه سایبُونْ بئی بو
امیر پازواری : دوبیتی‌ها
شمارهٔ ۱۴۸
برو به گوهر
سیُو چِشْ، کَمونْ برفِهْ، مه لارِ آهو
امسالِ هوا، دشتِ سَرْچه دَری تو؟
من به میون بَنْ، کَشّمه زحمتِ تو
بروُ من و تو، هَردْ هیٰا بُوریمْ کو