سوره فتح دعای نصر دعای توسل
عبارات مورد جستجو در ۹۶۷۱ گوهر پیدا شد:
طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۳۵۸
برو به گوهر
درین چمن، گل امسال همچو پار نبود
به جای غنچه شاداب، غیر خار نبود
صنوبر از همه سو آفتاب گز می کرد
ز برگ ریز خزان سایه با چنار نبود
پیاده، رو به عدم داشت فوج تاج خروس
بر اسب چوبی صد شاخ، یک سوار نبود
در آن مقام که رودش سرود مطرب داشت
امید زمزمه در چنگ جویبار نبود
چو گل، فروخته شد طفل مردمان از قحط
امید رزق، کسی را ز کردگار نبود
ز قحط سالی کشمیر گشت طغرا، خشک
مگو که از چه کلام تو آبدار نبود
طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۳۵۹
برو به گوهر
گل به کاخ غنچه برگردید، تا روی تو دید
سنبل از راه چمن برگشت، تا موی تو دید
طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۳۶۶
برو به گوهر
گفتگوی گلشن رویش دهان را تازه کرد
حرف سنبلزار گیسویش زبان را تازه کرد
طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۳۶۸
برو به گوهر
گل خورشید اگر گلدسته می شد
به تار سنبل او بسته می شد
دو ماه نو چو یک ابروی او نیست
اگر صد ره به هم پیوسته می شد
طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۳۷۴
برو به گوهر
در ساز فغانم ره آواز غلط شد
از زمزمه ام نغمه دمساز غلط شد
پیچید صدا در چمن از نغمه بلبل
چندان که رگ گل به رگ ساز غلط شد
در باغ تمنا چو گشودیم پرو بال
از هر طرف اندازه پرواز غلط شد
درمانده اصلاح غلط زار سلوکم
هرجا پی اصلاح شدم، باز غلط شد
طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۳۹۱
برو به گوهر
با روی تو خورشید جهانگرد چه باشد
در پیش گل سرخ، گل زرد چه باشد
بر هم نخورد صحبت رندان ز نصیحت
گرم است چو هنگامه، دم سرد چه باشد
طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۳۹۲
برو به گوهر
با رنگ نوبهاری، چون در خزان برآیی
بوی تو لاله و گل، از خار و خس برآرد
ندارد آه ما جولانگهی از آسمان بهتر
ز ناچاری سرآتش به خاکستر فرود آید
طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۴۰۰
برو به گوهر
بی توام در سیر گل، تن با خزان همدرد شد
هر کجا چیدم گل سرخی، به دستم زرد شد
بس که در دل داشتم از ساقی دوران غبار
عالم آب از نسیم آه من پر گرد شد
طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۴۰۹
برو به گوهر
چون هوای کوچه بند نی، درین سبز آشیان
رو به هر جانب که آوردم، سر ره بسته بود
طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۴۲۱
برو به گوهر
چون کند چشم ترم گلریزی باران اشک
می دود بهر تماشا، ابر در بالای ابر
هرچه می آید به دستش، می کند امروز صرف
در غم فردا نباشد طبع بی پروای ابر
طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۴۲۴
برو به گوهر
دشت سبز و کوه سبز و شهر سبز و خانه سبز
باز از نو شد کدوی باده در میخانه سبز
آتش این سرزمین از بس بهار اندوده است
از هوای شعله می گردد پر پروانه سبز
طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۴۳۰
برو به گوهر
دور طرب نگردد، هرگز به کام نرگس
نام تو گر نباشد بر دور جام نرگس
گردد چو غنچه بیدار، از باد نوبهاری
پیش از سلام گلها، گوید سلام نرگس
طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۴۴۶
برو به گوهر
شب در آغوش نظر بود سراپای تنش
پیرهن بافتم از تار نگه بر بدنش
کربلایی ست لب خشک صدف را غربت
گوشمال عجبی داد جلای وطنش
می کند باد صبا اطلس گل پای انداز
صوت بلبل چو کند مایل سیر چمنش
می زند موج صفا بس که ز هر سو بدنش
بهتر از خانه آیینه بود پیرهنش
طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۴۶۷
برو به گوهر
موسم گل شد که از وی بشکفد دل، باغ باغ
فصل گلگشت است، لیکن بی دماغم، بی دماغ
طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۴۸۱
برو به گوهر
در محیط گریه ام هرگز نگردد آب خشک
کی شود چشم ترم چون دیده گرداب خشک
ریخت از بس آبرو در پیش گلبرگ لبت
شد گل شاداب ساغر، چون گل مهتاب خشک
مشت خونی داشتم وز دوری آن گلعذار
رفته رفته شد تنم چون دانه عناب خشک
بس که حیران شد ز بی آرامی چشم ترم
گشت در عین روانی، چشمه سیماب خشک
طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۴۸۲
برو به گوهر
امشب به سوی میکده باد از چمن وزید
برخاست رنگ باده به تعظیم بوی گل
طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۴۸۳
برو به گوهر
کس ندارد چو تو گلبانگ اسیری، بلبل!
زنده گشتم ز سرود تو، نمیری بلبل!
طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۴۸۴
برو به گوهر
هستند رهزنان خزان، گوش بر صدا
بی صوت ازان بود جرس کاروان گل
طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۴۸۵
برو به گوهر
افشان گلها می کند، صدرنگ پیدا می کند
روزی که پر وا می کند، طاووس بی پروای دل
طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۴۸۸
برو به گوهر
بوی گلاب می دهد، نغمه عندلیب ما
بس که به کنج آشیان، غنچه شد از برای گل