سوره فتح دعای نصر دعای توسل
عبارات مورد جستجو در ۳۶۰۹۶ گوهر پیدا شد:
مجد همگر : رباعیات
شمارهٔ ۱۴۸
برو به گوهر
آئینه جانم آن رخ فرخ تست
قوت دلم آن لب شکر پاسخ تست
از ماه شب چاردهم خوبتری
وز سیزده مه ماه مبارک رخ تست
مجد همگر : رباعیات
شمارهٔ ۱۴۹
برو به گوهر
هم حور بهشت ناشکیبا از تست
هم جادو و هم پری فریب از تست
خوبان جهان به جامه زیبا گردند
آن خوب توئی که جامه زیبا از تست
مجد همگر : رباعیات
شمارهٔ ۱۵۰
برو به گوهر
تا بر دل بردبار بار غم تست
جان از سر اختیار یار غم تست
گفتی که تو رفتی و غمم بیکار است
نی نی که هنوز کار کار غم تست
مجد همگر : رباعیات
شمارهٔ ۱۵۹
برو به گوهر
دلبر به جفا قلب دل ریش شکست
گفتم مشکن ز غم مرا بیش شکست
درویش زخوان حسن تو بوئی خواست
و آن آرزو اندر دل درویش شکست
مجد همگر : رباعیات
شمارهٔ ۱۶۰
برو به گوهر
از عمر چه خوشتر است وصلت آنست
وزجان چه عزیزتر لبت صد جانست
بویت اثر بهشت جاویدانست
خاک درت آب چشمه حیوانست
مجد همگر : رباعیات
شمارهٔ ۱۶۱
برو به گوهر
از فرقت چشمت آب چشمم خونست
شوقم به لقای تو ز شرح بیرونست
چشمی ست مرا ز درد چشمت گریان
ای چشم بد از تو دور چشمت چونست
مجد همگر : رباعیات
شمارهٔ ۱۶۲
برو به گوهر
هر دم غمم ای جهانفروز افزون است
هر لحظه دلم را تب و سوز افزونست
کی کم گردد ناز و نیاز تو و من
چون عشق من و حسن تو روز افرونست
مجد همگر : رباعیات
شمارهٔ ۱۶۳
برو به گوهر
ای سرو سهی تازه نهالت چونست
نازک تن چون آب زلالت چونست
در حجله نشسته دیدمت خندان لب
در خاک نهفته زلف و خالت چونست
مجد همگر : رباعیات
شمارهٔ ۱۶۵
برو به گوهر
چشمم که سرشک را روائی داده ست
از مهر تو با دل آشنائی داده ست
دل کشته تست وان نهان چون دارم
کم دیده به خون دل گوائی داده ست
مجد همگر : رباعیات
شمارهٔ ۱۶۶
برو به گوهر
چون نیست ترا مهر و وفا در رگ و پوست
واندر نظرت هر آنچه زشت است نکوست
من دشمن جان این دل پرهوسم
تا خود به چه خوشدلی ترا دارد دوست
مجد همگر : رباعیات
شمارهٔ ۱۶۷
برو به گوهر
زان غم که به رویم آمد از کرده دوست
دشمن ز نشاط می نگنجد در پوست
تا دشمن و دوست لاجرم می گویند
این زشتی ها ز آنچنان روی نکوست
مجد همگر : رباعیات
شمارهٔ ۱۶۹
برو به گوهر
در دیده و دل نقش تو از بسکه نکوست
چون دیده و دل نشسته ای در رگ و پوست
از دیده و دل دوست ترت دارم از آنک
در دیده پسندیده ای و در دل دوست
مجد همگر : رباعیات
شمارهٔ ۱۷۵
برو به گوهر
من بودم و شمع و ساغر یک من و دوست
محروم می و شمع میان من و دوست
رازی که ز جان و دل نهفتم امروز
شد فاش به شهر از دهن دشمن و دوست
مجد همگر : رباعیات
شمارهٔ ۱۷۶
برو به گوهر
چشمم به جنازه تو چون درنگریست
خون ریخت که بی رخ تو چون خواهم زیست
زنهار ز چشم شوخ آن کز چو توئی
جان بستد و در جوانی تو نگریست
مجد همگر : رباعیات
شمارهٔ ۱۸۵
برو به گوهر
با دل غم آن صنم بگفتم بگریست
با دیده چو شرح غم بگفتم بگریست
احوال غم فراق آن عهدشکن
در حال چو با قلم بگفتم بگریست
مجد همگر : رباعیات
شمارهٔ ۱۸۶
برو به گوهر
چشم شب دوش اشک به دامن بگریست
بر من ز جفای دوست دشمن بگریست
گردون که هزار دشمنی با من داشت
خوش خوش به هزار دیده بر من بگریست
مجد همگر : رباعیات
شمارهٔ ۱۸۷
برو به گوهر
کس نیست که از غمت به زاری نگریست
وز بهر تو سرو جویباری نگریست
چندانکه گریست چشم من بر قد تو
برسرو چمن ابر بهاری نگریست
مجد همگر : رباعیات
شمارهٔ ۱۸۸
برو به گوهر
می آمد و دزدیده مرا می نگریست
می رفت و دگر سوی قفا می نگریست
یا شیوه خویشتن خوشش می آمد
یا از سر مرحمت به ما می نگریست
مجد همگر : رباعیات
شمارهٔ ۱۹۱
برو به گوهر
دیدار تو مونس همه ساله کیست
زلف و رخ تو بنفشه و لاله کیست
شبها ز تو می نالم و تو می شنوی
آخر روزی بپرس کاین ناله کیست
مجد همگر : رباعیات
شمارهٔ ۱۹۴
برو به گوهر
زلف تو که دل در شکنش زندانیست
دزد است و به آویختگی ارزانیست
دل برد و هزار کس گواهند بر این
وان شوخ هنوز برسر پیشانیست