سوره فتح دعای نصر دعای توسل
عبارات مورد جستجو در ۳۶۰۹۶ گوهر پیدا شد:
طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۲۳۹
برو به گوهر
مو به مو حال دلم را زلف او با شانه گفت
سوختم کز آشنا حرفی به آن بیگانه گفت
بود چون آگه به رنگ شیخ جام از راز دل
آنچه مینا داشت در خاطر، لب پیمانه گفت
طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۲۵۱
برو به گوهر
بی روی تو در بزم چراغ آید و گرید
مینا ز غمت پیش ایاغ آید و گرید
آن غنچه گر از باغ رود با لب خندان
گل از پی او تا در باغ آید و گرید
طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۲۵۶
برو به گوهر
آه غم، داغ کهن را به دلم تازه نمود
شمع این بزم به باد نفس افروخته شد
طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۲۵۷
برو به گوهر
گر چنین از گل روی تو، صفا ریز کند
چشمه آینه را عکس تو لبریز کند
طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۲۵۸
برو به گوهر
نهم لب بر لبت چون در سر مستی،مکن عیبم
به راه بیخودی، بی توشه بوس تو نتوان شد
طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۲۶۰
برو به گوهر
امشب از فرقت او زنده نمی ماند شمع
ماتم افروزی این سیم بدن باید کرد
سرنوشتم به دبستان غریبی افکند
مشق آزارکشیهای وطن باید کرد
طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۲۶۳
برو به گوهر
لفظ پاکیزه به دستم ز صفای تو رسد
به کفم معنی رنگین زحنای تو رسد
پنجه اش همچو شقایق ز حنا گیرد رنگ
دست عاشق چو به خاک کف پای تو رسد
طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۲۶۴
برو به گوهر
چشمم که بود از اثر دود دل، سیاه
در انتظار آن گل رعنا سفید شد
دیشب در انتظار شراب وصال دوست
چشم قدح چو پنبه مینا سفید شد
طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۲۶۵
برو به گوهر
ز مژگان، چشم مخمورت شبیه است
به آن خونی که دستش بسته باشد
طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۲۶۷
برو به گوهر
ما مصیبت زدگان را چه تواضع به ازین
که به هر جا بنشینیم، فغان برخیزد!
بس که درد از گل هجران تو بردیم به خاک
سبزه از تربت ما ناله کنان برخیزد
طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۲۷۷
برو به گوهر
از خرامش سبزه گلبرگ نهال اندام شد
وز نگاهش لاله همچشم گل بادام شد
آن بت رم کرده را از بس که گفتم رام شو
چون برهمن عاقبت ورد زبانم «رام» شد
طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۲۸۰
برو به گوهر
دسته دسته بی سبب اشکم به دامن می رود
خوشه از کشتم به پای خود به خرمن میرود
طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۲۸۳
برو به گوهر
خواستم بی تو کنم بر گل خورشید نگاه
کودک اشک به من دست و گریبان افتاد
طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۲۹۱
برو به گوهر
خواهم غزلی را که به محبوب توان خواند
بیتی خوشم آید که به مطلوب توان خواند
بی روی تو، از شعله آهم شب تاریک
روشن شده زان گونه که مکتوب توان خواند
طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۲۹۳
برو به گوهر
رسید موسم گل، باده در پیاله کنید
دماغ سوزی این کار، همچو لاله کنید
به آن پری بخورانید یک دو جام دلیر
چو بی خبر شود از خود، به من حواله کنید
طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۲۹۴
برو به گوهر
نه جوی باغ می داند دلم، نه جدول بستان
پی بی طاقتی در چشمه سیماب می گردد
طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۲۹۶
برو به گوهر
به زلفت شانه گر محرم نمی شد
دلم از دست او درهم نمی شد
طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۳۰۱
برو به گوهر
گر خورد در فوت ما آن گل تاسف، دور نیست
می گزد در ماتم پروانه شمع انگشت خود
طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۳۰۸
برو به گوهر
عاشقان چون نیت کوچ سحرگاهی کنند
خیمه های آه را در نصف شب راهی کنند
طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۳۱۱
برو به گوهر
تن ز بسیاری تردامنی ام خاک نشد
خاک ناپاک شد و طینت من پاک نشد
بس که آتش به سرم ریخت خیال تو چو شمع
اشکها ریخت ز چشمم، مژه نمناک نشد