عبارات مورد جستجو در ۱۰۱۸۱ گوهر پیدا شد:
امیر پازواری : سه‌بیتی‌ها
شمارهٔ ۱۱
یاربْ که تنه کار به دنی نظامْ بو!
سریرِ سَلَیْمُونی تنه مَقامْ بو!
دنیا غرضِ نیکِ ترهْ به نامْ بو!
همیشه به شاهیّی تو چنگ و جام بو!
ته دشمن همیشه گرفتار دام بو!
علی تره یاور، دو جِهُونْ بکام بو!
امیر پازواری : سه‌بیتی‌ها
شمارهٔ ۲۰
دْ دَسْت که یکی زلفْ بَرْسه کساته
بَدْ مزوئه اُونْ زلفْ اگر وی نواته
ته واسرهْ که هَرْ کارِ منْدْپاته
ندیمه تنه دیمْ ره کهْ زلفْ بَقْماته
کیجا دَستْ به زلفْ گنهْ: قَسمْ به ذاته
خشْ مزُوئهْ مه زلفْ وُ اُویِ حیٰاته
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۱
وَالشَّمْسُ تِنِهْ چیروُئِهْ وَ ضُحیٰهٰا
یٰا قُرْصِ قَمِرْ مُونِنْ اِذٰا تَلیٰهٰا
دَنْدوُنْ سینِ «یٰاسینهْ» دِ زِلْفوُنْ طاهٰا
اَمیرْ بِهْ هَمینْ تُو پَیْ بَورِدْ بِهْ جٰاهٰا
تٰا ایزِدْ بِنٰا کِرْدْ، بِنِمٰا سِمٰاهٰا
بِنٰا هُو نِیٰا وَالْاَرْضِ، مٰ سِواهٰا
بِسٰا تِهْ تِنِهْ چیرِهْ اِذٰا سَجیٰهٰا
فِلِکْ کِرْدِهْ هَمی اَحْسَنْ اِذٰا یغشیٰهٰا
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۲
چِه مُونْگ وُ چِهْ خُورتیجِهْ، چِهْ روشِنْ روُجا
چِهْ حورُ وُ چِهْ پَریْ وُ چِهْ آدِمیزٰا
خُوبونِ جِهُونْ یُوسِفِهْ بٰا زُلیخٰا
حَیْروُنْ بِهْ تِنِهْ خٰال وُ خَطْ، آفرین بٰا
لَیله‌القدر شُو بییهْ مٰارْتِرِهْ زٰا
بِزا مٰارْ تِرِهْ، عَرشِ خِدٰا هُویدٰا
شِرابِ الطّهوُرْ بییه کِهْ مٰارتِرِهْ دٰا
فِرِشته دٰایِهْ بییهِ، شُورُوزْ تِرِهْ پٰا
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۴
امیرْ گِنِه تا چَندْ مِجِمْ وٰایی تِهْ وٰا؟
اونی وَرْمِجِمهْ کِهْ نِدایی مِهْ وٰا
اِسا شَونی مِهْ سُوتِهْ دِلْ هٰا کِنی وٰا
سی اِشْتِرْ غَمْ بٰارْ آوَرْنی (اییٰارْنی) هادی جا
هَرْ کَسْ کِهْ مِنِهْ حَقْ‌رِهْ سَرْمٰالِنّی پٰا
اُمیدْ دٰارْمِهْ کِهْ حقّْ بَرِسی بِهْ شِه جٰا
اُونْوَخْت کِهْ تِرهْ جٰانِهْ خِدٰا مِرِهْ دٰا
هَفتْ سالِ پیشتِرْ تِهْ بُو رهْ اییارْدِه یی، وٰا
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۲۵
دَرْآمُو بِهْ حَمُّومْ، خِدْرِهْ بٰا صَفٰا کِرْدْ
آیینه بِهْ دَسْتْ، سَیْرِ صُنْعِ خِدٰا کِرْدْ
دِ اَژْدَرْرِهْ شِهْ سیمِ سَرْ آشِنٰا کِرْدْ
مُکَمِّلْ بَیِّهْ دُوسْت‌وُ تَعْریفْ بِهْ مٰا کِرْدْ
یٰا کِهْ ظِلِمٰاتْ اویِ حَیٰاتْ‌رِهْ جٰا کِرْدْ
یٰا کِهْ عٰاشِقِ رُوزْرِهْ کِهْ شُو آسٰا کِرْدْ
مِهْ دُوسْتْ بِهْ مِنِهْ کِشْتِنْ بَسی حَیٰا کِرْدْ
گِلْ کِهْ مِنِهْ سُونْ، شِهْ جُومِهْ‌رِهْ قِبٰا کِرْدْ
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۳۰
اَمیرْ گِنِهْ: حُوری مَنِشْ شٰاهِ خٰاوَرْ
اِسٰاسَرْ بِهْ کِنّٰا هَسّوُ، جٰانْ بِهْ تِهْ دَرْ
تِهْ دَولَتْ وُ تِهْ وینِشْ بییهْ بِهْ آزَرْ
بِهْ اُو وُ گِلْ کَسْ اینْ رِهْ نِداشْتِهْ بُوورْ
فَرْخُندِهْ قَدِمْ، قٰاصِدِ جَبْرییلْ فَرْ
عیسیٰ دَمْو یَحییٰ قَدِمْ، کٰانِ گُوْهِرْ!
پَیْغُومْ بَوِرْ مِهْ مُونْگ وُ خُورْ، مِهْ دِلْ آزِرْ
چِنونْ بِگزٰارْ، کینِهْ نِیٰاوَرهْ سَرْ
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۳۱
اَمیرْ گِنِهْ: تُوفیقِ خِدٰایِ دٰاوَرْ
سَمیع وُ بَصیر وُ هَمِهْ جٰا وی حٰاضِرْ
دٰانٰا وُ تِوٰانٰا وُ قَیّوم وُ قٰادِرْ،
بِهْ اُونْ دَه وُ دِ دوُسْتْ کِهْ مِهْ دِلْ نِیٰازِرْ!
بِهْ اُونْ مَسْجِدِ سَرْوُ گَرْدِ چِهٰارْ دَرْ
بِهْ اوُنْ تُرْبِتِ سَرْ کِهْ خِتْ بُو پَیَمْبِرْ،
بِهْ اُونْ خِدٰایی کِهْ نییهْ رَبِّ دیگِرْ،
مِرِهْ نییهْ به دل دُوستی غَیْرِ حَیْدِرْ
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۳۲
کِدوُمْ بَندِهْ رُودِگٰارْ دِنی بِهْ این دَرْ؟
کِدُومْ بَنْدُوئهْ خٰاکْ رِهْ دَکِرْدِهْ شِهْ سَرْ؟
مَگِرْ یَهُودْمِهْ، گَوْرُو تَرْسٰا وُ کٰافِرْ؟
مَگِرْ شُووُ رُوزْ سَنْگُ زُومِهْ کَعْبه‌یِ دَرْ؟
گُوهِرْ تِهْ بَنْدوُمِهْ، تِهْ هِنْدیمِهْ گُوهِرْ
مِرِهْ هِنْدِسْتُونْ خوٰاجِهْ بِیُورْدِهْ تِهْ وَرْ
سَروُ پَیْ بِرَهْنِهْ مَنْ بییمْ بِهْ تِهْ دَرْ
دَرْمِهْ گُوشْ بِهْ زنگْ، هَرْ گَهْ دَرْ اینِهْ گُوهِرْ
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۷۶
گُل‌دستهْ! تنه دیمْ گل وُ تنه یارْگلْ
ته نومْ گلْ و ته کار گلْ و ته کردار گل
مُعجز که ته دارنی هَرْ پَلی هزارْ گلْ
بساتهْ خدا ته همه کارُبارْ گلْ
د تازه نَرْگسْ به شه کنارْگلْ
اُونْ سَرْخه گِلْ جَنّتهْ نُوویهارْ گلْ
بشکفته تنه باغِ خْوارْ خروار گلْ
کی دییهْ یکی خالُ و اَنْدی هزارْ گلْ
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۹۸
کِجِهْ تا کِجِهْ گِرْدِنُ و بوئه سٰامون؟
مه دِدَستْ به دوُستِ گردنْ تا به دامُونْ
پیغوم که ته جا رسیمه روزگارونْ
تو شه خِشْ قراری، منْ ندارمه آروُنْ
اونکه پَرْدِهْ‌گاهْ، هرگز نیامو بیرونْ،
اونکه اَفْتُو، هرگز ندییه وِنِهْ سُونْ،
اَمْرُوزْ به رسوایی هرستا به مَیْدونْ
یارونْ مَحْشَرِ روزهْ اَمْروُزْ به گیلُونْ
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۱۲۱
دوست نامسلمون دارنه کافر دین
بیجرم و گناه رسّنه چین و ماچین
چین چین جه گل سر هشّنی هزار چین
ز بهای هر چین، چین و ختا و ماچین
دویمه چین و ندیمه ته زلف چین
ته زلف یکی چین، به ز چین و ماچین
اندی که بنّونی دامن شه گرد هاچین
پری ته بلا کته و حور بلاچین
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۱۲۸
تا منه تن به جیر لحد نپاهو،
تا گوشت بریزه، هسّکا جه جدا بو،
اون سبزه که مه خاک سر هو رستا بو،
ز اون سبزه که ته پا زدن ور خشکا بو،
اون بار که سرافیل صور به دمِ بِشتٰابو،
گوئن جمله خلق یک‌بارگی فنا بو،
دیگر بِدَمهْ مردهْ، چه زنده‌ها بو،
به قولِ خدا روز حساب و کتا بو،
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۱۲۹
یا رب که تنه دولت بمونّه،‌ای بو
نور محمّد، دایم تنه سر سو بو
ولیّ خدا دایم تره سرور بو
ز ته پشت و پناه، یارب همیشه وی بو
ته دولت اون دولت نییه که کم بَوُو
ته شاهی اون شاهی نییه که غم بُوو
مره به در ایزد همین تما بو
ته پشت و پناه بزرگ‌وار خدا بو
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۱۳۰
الهی تره شاه مردون به یار بو
مصاحب و هم‌دم ته هشت و چهار بو
ته مأوا بهشت هشتمین گُل‌زار بو
ز حوضِ کوثرِ شربت، تره گوار بو
نوح عمر نهصد بیه، تره هزار بو
ته دشمن تهی‌دست و ذلیل و خوار بو!
تخت کامرونی به ته پای‌دار بو!
ته دشمن تهی‌دست و ذلیل و خوار بو!
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۱۳۴
ویهار و ویهار و همه جا ویهاره
آقای جمعه یتّا، مزیّر چهاره
آقا گنه: این آیش تنه زوارهز
مزیّر گنه: آقا! مه سرچنّه خرواره
پئیز آقا گیر نه انجیلی لیفاره
مزیّر ورکسی پرّنه بینج کوپاره
شونه مرزِ سرْ، ونگْ کنّه شه خِداره
تیل بخرده لینگِ هسّکا دیاره
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۱۴۲
لام و جیم و کاف رهْ مُشتری بسیارهْ
کیجا سَرْگردُونْ بَکردی تهْ اِمارهْ
یعقوب‌صفت دیدْگونْ منهْ خینْ‌وارهْ
مرهْ یُوسفِ پیراهَنْ یادْگارهْ
حسن و حسین، هر دْ عَرْشِ گوش‌وارهْ
اَزْ دَسِّ فلکْ جُومهْ بَکرْدبونْ پارهْ
شاه دریاوار، ته کرم بیشمارهْ
کرم بکنْ که بَندهْ امیدْوٰارهْ
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۱۴۳
امیر گنه: عاشقمه یکی کیجاره
کمون برفه و مسّه چشِ دْ تاره
حوری‌روش و نازمجش، ماه تا، ره
نمیرمه تنه یاسه عجایب کاره!
صد سال جبرییل سَیْر بکرد بو دْ نیارهْ
خدرهْ نشناسی، نشناخته شه خداره
یاد بئیته وی، بدیه شه استارهْ
هو خالق هسّه، بنده فرمونبرداره
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۱۴۴
اونوختْ که خدا بنا کرده دنیاره
اوّلْ وی بساته آدمُ و حوّا ره
عرش و کرسی و لوح و پروینْ ستاره،
هرگزْ ندیمه ته صورتْ آدمزاره
محمّد که وی رونق هدا دنیاره
علی که پادشاهِ دُلدُلْ سواره
موسٰا که ونه عصا، اژدهٰا بقماره،
به دستِ فَلکْ، جومه بَکرْدنْ بونْ پاره
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۱۴۷
بنیادِ سخنْ، نوم خدا خجیره
نگارنده‌یِ ارض و سما خجیره
نُومِ مصطفی و مُرتضیٰ خجیره
دوازده امامْ، آل عبا خجیره
یا خضرِ نبی، ته مه‌لقا خجیره
دیدار مبارک بنما، خجیره
اَمشو همه‌یِ حاجتْ روا خجیره
مه حاجتهْ که «منْ ته فدا» خجیره