طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۳۰
برگ گل تازه را، جام طرب ساختیم حزین لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۴۹۹
بهار جلوه چون ره برگلستان تو اندازد عرفی شیرازی : رباعیها
رباعی شمارهٔ ۵۲
عرفی گله سر مکن که جای گله نیست صوفی محمد هروی : غزلیات
شمارهٔ ۴۷
چون در آید ماه من جولان کنان اندر چمن فروغی بسطامی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۹۸
طوطی وظیفهخوار لب نوشخند توست مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۴۶۸
امروز خوشم با تو، جان تو و فردا هم طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۲۹
شکوه دانه و دام از نفس انداخت مرا نشاط اصفهانی : مثنویات
شمارهٔ ۱۶
گرضمیرم قابل اسرار نیست حزین لاهیجی : ودیعة البدیعه
بخش ۱۵
در مراتب اصول موجودات طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۲۸
از باده پس نیامد، رنگ پریده ما سیدای نسفی : غزلیات
شمارهٔ ۲۴۳
میل خوبان ز اسیران به توانگر باشد اهلی شیرازی : رباعیات
شمارهٔ ۴۹۳
من سوخته دل ز آتش تقدیرم بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۲۷۸
زان پری چون شیشه تا کی شکوهای خالی کنم مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۰۶۹
نگاهبان دو دیدهست چشم دلداری پروین اعتصامی : مثنویات، تمثیلات و مقطعات
احسان بی ثمر
بارید ابر بر گل پژمردهای و گفت ظهیرالدین فاریابی : رباعیات
شمارهٔ ۳۹
ای شب،نه ز زلف اوست بر پای تو بند سوزنی سمرقندی : قصاید
شمارهٔ ۱۵۰ - در مدح نصیرالدین احمد
ماه معظم آمد با فر و آفرین رضاقلی خان هدایت : روضهٔ اول در نگارش احوال مشایخ و عارفین
بخش ۴۲ - جامی جامی
نام آن جناب مولانا نورالدین عبدالرحمن. ولادتش در سبع و عشر و ثمان مأته. نسبتش به محمد شیبانی که از مجتهدین حنفی بوده میرسد. پدرش نظام الدین احمد و جدش شمس الدین محمد دشتی. چون اصل ایشان ازمحلهٔ دشت اصفهان بوده به این لقب ملقب بودهاند و خود مولانا جامی در بدو حال، دشتی تخلص مینمود. در هنگام اقامت در جام و هرات، تخلص خود را جامی قرار داده. در سبب این تخلص خود فرموده است: غروی اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۲۷
از نرگس مست تو مخمورم طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۲۷
گر بود بند قبا از موی گل باریکتر
شمارهٔ ۳۰
برگ گل تازه را، جام طرب ساختیم حزین لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۴۹۹
بهار جلوه چون ره برگلستان تو اندازد عرفی شیرازی : رباعیها
رباعی شمارهٔ ۵۲
عرفی گله سر مکن که جای گله نیست صوفی محمد هروی : غزلیات
شمارهٔ ۴۷
چون در آید ماه من جولان کنان اندر چمن فروغی بسطامی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۹۸
طوطی وظیفهخوار لب نوشخند توست مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۴۶۸
امروز خوشم با تو، جان تو و فردا هم طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۲۹
شکوه دانه و دام از نفس انداخت مرا نشاط اصفهانی : مثنویات
شمارهٔ ۱۶
گرضمیرم قابل اسرار نیست حزین لاهیجی : ودیعة البدیعه
بخش ۱۵
در مراتب اصول موجودات طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۲۸
از باده پس نیامد، رنگ پریده ما سیدای نسفی : غزلیات
شمارهٔ ۲۴۳
میل خوبان ز اسیران به توانگر باشد اهلی شیرازی : رباعیات
شمارهٔ ۴۹۳
من سوخته دل ز آتش تقدیرم بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۲۷۸
زان پری چون شیشه تا کی شکوهای خالی کنم مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۰۶۹
نگاهبان دو دیدهست چشم دلداری پروین اعتصامی : مثنویات، تمثیلات و مقطعات
احسان بی ثمر
بارید ابر بر گل پژمردهای و گفت ظهیرالدین فاریابی : رباعیات
شمارهٔ ۳۹
ای شب،نه ز زلف اوست بر پای تو بند سوزنی سمرقندی : قصاید
شمارهٔ ۱۵۰ - در مدح نصیرالدین احمد
ماه معظم آمد با فر و آفرین رضاقلی خان هدایت : روضهٔ اول در نگارش احوال مشایخ و عارفین
بخش ۴۲ - جامی جامی
نام آن جناب مولانا نورالدین عبدالرحمن. ولادتش در سبع و عشر و ثمان مأته. نسبتش به محمد شیبانی که از مجتهدین حنفی بوده میرسد. پدرش نظام الدین احمد و جدش شمس الدین محمد دشتی. چون اصل ایشان ازمحلهٔ دشت اصفهان بوده به این لقب ملقب بودهاند و خود مولانا جامی در بدو حال، دشتی تخلص مینمود. در هنگام اقامت در جام و هرات، تخلص خود را جامی قرار داده. در سبب این تخلص خود فرموده است: غروی اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۲۷
از نرگس مست تو مخمورم طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۲۷
گر بود بند قبا از موی گل باریکتر
