امیرخسرو دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۱۱۹۲
لب نگر وان دهان خندانش میرزا قلی میلی مشهدی : غزلیات
شمارهٔ ۹۰
کو بخت آنکه یار شکایت ز من کند صائب تبریزی : غزلیات ترکی
غزل شمارهٔ ۱۷
بیزنه ایمدی ذره تک جولانه گلمیشلر دنوز باباافضل کاشانی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۷۹
درویش کسی بود که نامش نبود نیر تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۴۴
آن نه مست است که می خورد و ببازار افتاد اوحدی مراغه‌ای : منطق‌العشاق
نامه ششم از زبان معشوق به عاشق
اگر صد چون تومیرد غم ندارم عین‌القضات همدانی : لوایح
فصل ۱۹۲
در ولایت عشق حیرت اندر حیرت بود و وله اندر وله ای برادر در اوان مشاهدۀ معشوق حق وجود عاشق حیرت بود ووله و احتراق لَوْکَشَفها عَنْ وَجْهِهِ لَاَحْرَقَتْ سُبُحاتُ وَجْهِهِ ماانْتَهی اِلَیْهِ بِصَرُهُ. سعدی : غزلیات
غزل ۱۴۱
هر که دلارام دید از دلش آرام رفت جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۷۴۳
می مکد خون دلم را غنچه عنابی اش فیض کاشانی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۲۲
گه در غزلم سخن کشد جانب راز قدسی مشهدی : غزلیات
شمارهٔ ۱۴۴
نظر بر آینه خوبان چو بی‌نقاب کنند مجد همگر : غزلیات
شمارهٔ ۲۱
اگر به صبر مرا با تو چاره باید کرد فریدون مشیری : آواز آن پرنده غمگین
چه اتفاقی باید بیفتد؟
ندیده ای که حباب، امیرخسرو دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۶۶۱
بر بناگوشت بلای خط که سر بر می کند عطار نیشابوری : بخش هجدهم
(۹) حکایت سلطان محمود با مرد دوالک باز
مگر محمود با اعزاز می‌شد رشیدالدین میبدی : ۱۱- سورة هود - مکیة
۴ - النوبة الاولى
قوله تعالى: وَ اصْنَعِ الْفُلْکَ بِأَعْیُنِنا وَ وَحْیِنا و کشتى کن بر دیدار دو عین ما و به پیغام ما، وَ لا تُخاطِبْنِی و با ما سخن مگوى، فِی الَّذِینَ ظَلَمُوا در کار قوم بشفاعت کردن یا مهلت خواستن، إِنَّهُمْ مُغْرَقُونَ (۳۷) که ایشان بآب کشتنىاند. سلیم تهرانی : غزلیات
شمارهٔ ۶۹۳
باده، ای عیسی لقا از دست نامحرم مکش فریدون مشیری : آه، باران
یاد یار مهربان
جویبار نغمه می غلتید، گفتی برحریر نظام قاری : غزلیات
شمارهٔ ۱۰۳ - شیخ سعدی فرماید
خرما نتوان خورد ازین خارکه کشتیم فضولی : غزلیات
شمارهٔ ۷۷
هر زمان حال من از عشق تو دیگرگون است
شمارهٔ ۱۱۹۲
لب نگر وان دهان خندانش میرزا قلی میلی مشهدی : غزلیات
شمارهٔ ۹۰
کو بخت آنکه یار شکایت ز من کند صائب تبریزی : غزلیات ترکی
غزل شمارهٔ ۱۷
بیزنه ایمدی ذره تک جولانه گلمیشلر دنوز باباافضل کاشانی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۷۹
درویش کسی بود که نامش نبود نیر تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۴۴
آن نه مست است که می خورد و ببازار افتاد اوحدی مراغه‌ای : منطق‌العشاق
نامه ششم از زبان معشوق به عاشق
اگر صد چون تومیرد غم ندارم عین‌القضات همدانی : لوایح
فصل ۱۹۲
در ولایت عشق حیرت اندر حیرت بود و وله اندر وله ای برادر در اوان مشاهدۀ معشوق حق وجود عاشق حیرت بود ووله و احتراق لَوْکَشَفها عَنْ وَجْهِهِ لَاَحْرَقَتْ سُبُحاتُ وَجْهِهِ ماانْتَهی اِلَیْهِ بِصَرُهُ. سعدی : غزلیات
غزل ۱۴۱
هر که دلارام دید از دلش آرام رفت جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۷۴۳
می مکد خون دلم را غنچه عنابی اش فیض کاشانی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۲۲
گه در غزلم سخن کشد جانب راز قدسی مشهدی : غزلیات
شمارهٔ ۱۴۴
نظر بر آینه خوبان چو بی‌نقاب کنند مجد همگر : غزلیات
شمارهٔ ۲۱
اگر به صبر مرا با تو چاره باید کرد فریدون مشیری : آواز آن پرنده غمگین
چه اتفاقی باید بیفتد؟
ندیده ای که حباب، امیرخسرو دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۶۶۱
بر بناگوشت بلای خط که سر بر می کند عطار نیشابوری : بخش هجدهم
(۹) حکایت سلطان محمود با مرد دوالک باز
مگر محمود با اعزاز می‌شد رشیدالدین میبدی : ۱۱- سورة هود - مکیة
۴ - النوبة الاولى
قوله تعالى: وَ اصْنَعِ الْفُلْکَ بِأَعْیُنِنا وَ وَحْیِنا و کشتى کن بر دیدار دو عین ما و به پیغام ما، وَ لا تُخاطِبْنِی و با ما سخن مگوى، فِی الَّذِینَ ظَلَمُوا در کار قوم بشفاعت کردن یا مهلت خواستن، إِنَّهُمْ مُغْرَقُونَ (۳۷) که ایشان بآب کشتنىاند. سلیم تهرانی : غزلیات
شمارهٔ ۶۹۳
باده، ای عیسی لقا از دست نامحرم مکش فریدون مشیری : آه، باران
یاد یار مهربان
جویبار نغمه می غلتید، گفتی برحریر نظام قاری : غزلیات
شمارهٔ ۱۰۳ - شیخ سعدی فرماید
خرما نتوان خورد ازین خارکه کشتیم فضولی : غزلیات
شمارهٔ ۷۷
هر زمان حال من از عشق تو دیگرگون است
